maandag 3 april 2017

ZATERDAG 1 april
Vandaag geen gestress! We werden na een warme nacht wakker gemaakt door enkele mensen die aan het sleuren waren met ontbijtschotels. De hartverwarmende bevolking van Hodora maakten een geweldig ontbijt voor ons. Wanneer we aan de ontbijttafel kwamen stonden er verschillende vleesschotels. Om het thuisfront even jaloers te maken: maar liefst 5 verschillende vleessoorten! Ook dessert kwam op tafel, een cake met een ‘lichte’ toets alcohol. Ook vandaag moesten we onze boterhammen smeren. Onze dagplanning kort samengevat : Aura ontmoeten, Vladuts ontmoeten, langst de schaapjes gaan en plein spelen!
We wandelen naar Aura en komen ondertussen ook het grote plein tegen waar me namiddagspelen zullen houden, f-a-n-t-a-s-t-i-s-h, we keken er al naar uit! Iedereen kreeg bij het aankomen bij Aura een dikke kus van haar mama, en niet enkel zij was blij om ons te zien. Aura straalde, onze hartjes gingen wat sneller slaan! Terwijl Aura zat te schaterlachen kregen wij allemaal een drankje en een koekje aangeboden. Zo warm dat de roemies ontvangen worden, prachtig om te zien! Het uur dat we bij haar zaten leek echter maar 10 minuten, jammer maar we moesten door. Ook Vladuts keek uit naar ons bezoek.
Op onze tocht richting Vladuts werd al snel duidelijk dat de dieren in Roemenië niet achter draad zitten.
 Vladuts zat jammer genoeg nog steeds in een te kleine stoel. Het was dus geweldig om te zien hoe hij van ons gezelschap genoot! We hebben hier ook een beetje kunnen praten met zijn zussen, ook hier kregen wij weer drinken aangeboden. Het was warm en we moesten nog een wandeling maken naar de schapenboer.
Tijdens de wandeling richting de schapen werd veel duidelijk : wij waren beroemd. Alle mensen wuifde naar ons, muziek op en enkele kindjes kwamen ook al knuffelen. Buiten kindjes en ouders kwamen we ook nog -wat het fascinerendste was voor de roemies- kikkers tegen. Het was zo fascinerend dat we onze krachtige Katy, helpende Hanne en innige Issy even kwijt waren. Wij zijn natuurmensen.
Oke, iedereen aangekomen en we gingen met zijn alle naar de dieren. Lien: “We lijken allemaal op Mozes”. Alle schaapjes gingen opzij wanneer wij erdoor wandelde. Het was moeilijk om de schaapjes te aaien maar voor sommige lukte dit toch. Een pak van ons hart wanneer ons verteld werd dat hij de schaapjes niet houdt voor het vlees maar om de vacht en de melk. Genoeg schaapjes en geitjes gezien, we moesten langst de binnenplaats verder. Het gehele gezin had zich verzameld en zelfs gekookt. We werden behandeld als prinsessen. We kregen zelf gemaakte wijn, “1 glas en ge bent van de kaart ze”. Er waren zelfs enkelen die touche hadden, over wie dit gaat blijft natuurlijk geheim. Het was mega gezellig, we hebben enkele foto’s gemaakt maar we hebben vooral weer een mooie herinnering bij.
Niet te geloven, wanneer we weer bij het schooltje aankwamen waar wij met z’n alle overnachten, stonden er 80 kindjes  te wachten. Ik wil de ouders herinneren aan het info moment toen de juffen zeiden  dat we zouden starten met 30 kindjes en eindigen met 100. Ik wil niets zeggen, maar misschien verkeerd ingeschat. Wij zijn ook gewoon uiterst sympathiek.
Met ieders een kind of 6 aan de hand vertrokken we naar het plein. We dansten onze prachtige kampdans, deden onze toffe circusactiviteiten en ook onze groepsspelen. We hadden zoveel geluk dat er enkele meisjes waren die Engels onder de knie hadden. Het meeste stonden we versteld van alle Roemeense kindjes die vlot chichiwa meezongen.
Het was weeral een prachtige dag, een mooie herinnering en vooral een goed begin.
Quote : “ik heb weer touche maar ik versta hem niet”



Geen opmerkingen:

Een reactie posten