6.30: Alle
Roemies stonden klaar in de Pastorijstraat maar waar was Katy? Een beetje later
dan verwacht, kon ons avontuur dan toch beginnen. Twee taxibusjes brachten ons
naar de luchthaven in Zaventem.
Paniek brak al snel uit wanneer bleek dat Marie haar portemonnee (met haar pas
in) kwijt was. Uiteindelijk was er niets aan de hand maar streste ze voor
niets.
Eerste groepsfoto werd met smurfin getrokken! Daarna ingecheckt en de vlieger op.
De Roemies installeerden zich op het vliegtuig en al snel kregen ze een (lekkere) maaltijd voorgeschoteld. Na drie uur kwamen we aan in Boekarest en werden we verrast door het schitterende weer. Nu kon de lange tocht met de rugzakken beginnen! Van vliegtuig naar overvolle bus…heel warm, druk en onhandig. We hadden dus zeker en vast wel een ijsje verdiend. Na de bus stond er ons dan een lange treintocht te wachten. Het begrip ‘gereserveerde plaatsen’ kennen de mensen hier duidelijk niet. Een tocht van twee en een half uur werd veel aangenamer dankzij de aanwezigheid van onze Canadese vriend Jérôme! Maar wat zat er in zijn koffer? Katy had er alvast haar eigen gedacht over… Na het afscheid van Jérôme moesten we weer de bus op, want onze tocht ging verder. Eindelijk kwamen we aan in Brasov, waar we op zoek waren naar een vrouw met een mannenstem, genaamd Gabby. Dit was althans wat de mevrouwen vertelden. Het kwam voor ons allen aan als een grote verrassing toen we erachter kwamen dat Gabby een man was. Een zware tocht bergop heeft ons uiteindelijk naar ons appartementje geleid! Ook ons eerste appartementje was een positieve verrassing. Gabby had duidelijk zijn best gedaan, iedereen stond versteld van deze luxe. Onderweg naar de winkel merkten we de studentenkoten al snel op. We werden al snel aangesproken door enkele vlotte kerels. Na een gezellig praatje zijn we met volle zakken terug naar ons appartement gegaan. Aangekomen in het appartement begonnen we aan ons avondmaal: Aïki noedels! Na een gezellige babbel en veel gelach zijn we in ons bed gekropen.
Eerste groepsfoto werd met smurfin getrokken! Daarna ingecheckt en de vlieger op.
De Roemies installeerden zich op het vliegtuig en al snel kregen ze een (lekkere) maaltijd voorgeschoteld. Na drie uur kwamen we aan in Boekarest en werden we verrast door het schitterende weer. Nu kon de lange tocht met de rugzakken beginnen! Van vliegtuig naar overvolle bus…heel warm, druk en onhandig. We hadden dus zeker en vast wel een ijsje verdiend. Na de bus stond er ons dan een lange treintocht te wachten. Het begrip ‘gereserveerde plaatsen’ kennen de mensen hier duidelijk niet. Een tocht van twee en een half uur werd veel aangenamer dankzij de aanwezigheid van onze Canadese vriend Jérôme! Maar wat zat er in zijn koffer? Katy had er alvast haar eigen gedacht over… Na het afscheid van Jérôme moesten we weer de bus op, want onze tocht ging verder. Eindelijk kwamen we aan in Brasov, waar we op zoek waren naar een vrouw met een mannenstem, genaamd Gabby. Dit was althans wat de mevrouwen vertelden. Het kwam voor ons allen aan als een grote verrassing toen we erachter kwamen dat Gabby een man was. Een zware tocht bergop heeft ons uiteindelijk naar ons appartementje geleid! Ook ons eerste appartementje was een positieve verrassing. Gabby had duidelijk zijn best gedaan, iedereen stond versteld van deze luxe. Onderweg naar de winkel merkten we de studentenkoten al snel op. We werden al snel aangesproken door enkele vlotte kerels. Na een gezellig praatje zijn we met volle zakken terug naar ons appartement gegaan. Aangekomen in het appartement begonnen we aan ons avondmaal: Aïki noedels! Na een gezellige babbel en veel gelach zijn we in ons bed gekropen.
Quote van
de dag: Sneeuw, sneeuw, sneeuw, sneeuw...! Nee da’s afval! (het was wel
sneeuw).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten