Donderdag 31 maart - Afscheid van Hodora en hup naar Boekarest

Opnieuw springen we vroeg uit ons bed. Er wordt ingepakt en ontbeten, we stoppen nog eens voor een laatste woord van afscheid en dank + knuffel bij de school en dan brengt de chauffeur van Cotnar, het hoofddorp, ons met zijn iets ruimere bus naar het station van Pascani. Daar stappen we op de trein naar Boekarest. Die rit duurt meer dan zes uur. Het is een gelegenheid om even te rusten.

In Boekarest helpt Mihai ons aan betrouwbare officiële taxi’s. Die brengen ons met een rotvaart naar onze hostel, hoewel sommige chauffeurs kiezen voor een langere route en we dus niet gelijktijdig aankomen.

Na een week kattenwasjes kunnen we hier allemaal genieten van een warme douche! Heerlijk.

En dan neemt Martha met de kaart in de hand ons op sleeptouw naar ons restaurant, Caru cu bere. Daar genieten we van een lekker en gezellig maal met muziek en dans. Het is ook heel erg fijn dat Mihai en Adina daar met ons aanwezig zijn.

Na onze maaltijd gaan we er nog eentje drinken op een terras in een winkelwandelstraat. De temperatuur is hier ook ’s avonds erg zacht.

Martha loodst ons opnieuw via de kortste route terug naar onze hostel. Recht tegenover onze jeugdherberg bevindt zich de concertzaal waar vorig jaar in november 36 jonge mensen omkwamen bij een brand. Onlangs kwam aan het licht dat die is aangestoken door tegenstanders van het regime in een poging om de regering te destabiliseren. Ook Mimi, een vriendin van Mihai en Adina, was bij de slachtoffers. Zij vertellen over de brand en over Mimi en haar levensmotto (‘Licht, vrede en onvoorwaardelijke liefde’ en opnieuw zijn we erg onder de indruk en hebben verschillende Roemies tranen in de ogen. Bij al die foto’s en kaarsen en bloemen voor de slachtoffers denken we aan Mimi en de andere slachtoffers en ook aan de slachtoffers van de aanslagen in Brussel. Spontaan vormen alle 16 Roemies (want Mihai en Adina zijn onze Roemeense Roemies) een kring en beginnen we te zingen. Het is opnieuw een magisch moment.

We nemen afscheid van Adina, want die moet de dag erna gaan werken. Dan gaan we de laatste nacht in van onze reis.

Woensdag 30 maart - De Roemies in een Roemeense krant

De Roemies haalden ook hier de krant!

Klik hier voor het artikel.

Lieve Verelst van Nijlen voor Hodora vertaalde het artikel voor ons! Bedankt, Lieve!

"Op dit ogenblik heeft de School Cezar Petrescu uit Hodora 2 leerkrachten en 12 leerlingen van de Belgische school “Instituut Heilig Hart van Maria” uit Berlaar te gast. De Belgische leerlingen en leerkrachten komen voor de 4^de keer in de school van het dorp Hodora om een project verder te zetten dat ze gastart zijn in 2012, een project gebaseerd op de uitwisseling van ervaring tussen de leerkrachten en de leerlingen. Dit jaar bestaat de uitwisseling uit activiteiten van communicatie en relatie tussen beide partijen, op basis van workshops, competitiespelen, rollenspelen, in het kader van de lessen Engels, Frans, Latijn, geschiedenis, aardrijkskunde en wetenschappen.

Na de middag organiseren de Belgische leerlingen recreatieve activiteiten in open lucht, waaraan de kinderen van Hodora deelnemen. De Belgische leerlingen zijn in Hodora in het kader van een vrijwilligersproject, dat hen aanzet om interculturele banden aan te gaan en de school te steunen met materiaal (de Belgische leerlingen zamelen geld in waardoor ze schenkingen kunnen doen aan onze school, door enkele activiteiten die ze op touw zetten). Door dit project geniet de School Cezar Petrescu van een aangename uitdaging op vlak van overschrijding van de socioculturele grenzen, aangezien de activiteiten bijdragen tot de ontwikkeling van vaardigheden aan de hand van interactieve methodes, en de verbetering van de relaties tussen leerlingen en leerkrachten."

Woensdag 30 maart - Dag van verrassingen en grote emoties

Liefste bloglezers

Ook vandaag was het weer kwart over zes toen we opstonden. Het wordt wel steeds moeilijker om op tijd aan het ontbijt te verschijnen. We werden weer eens verwend door onze ontbijtploeg, met overheerlijke pannenkoeken en de rest van de fruitsla, om onze laatste dag in Hodora echt álles te kunnen geven.

Rond half 8 vertrokken we naar school voor onze laatste lesjes aan de kleinsten. De laatste lesjes waren geen lesjes zoals gewoonlijk, het waren vooral actieve lesjes waar de kinderen verzot op waren. We dansten, zongen, turnden en deden eens goed zot. De kinderen kwamen na de les allemaal op ons afgestormd alsof we echte VIP’s waren. Onze handtekeningen waren razend populair. In tussentijd waren er weer twee Roemies voor de allerlaatste keer op bezoek bij Aura en Vladuts. Aura amuseerde zich rot met de zelfgemaakte Memory terwijl we Vladuts gelukkig konden maken met enkele liedjes en dansjes.

’s Middags bleven we wat langer op school. Geen enkele Roemie had enig idee wat er aan de hand was, tot een heerlijk barbecuegeur onze neus voorbijvloog. De leerkrachten hadden voor ons weer een verrassing in petto. Professioneel verzwegen: een lunch met heerlijk vlees en lekkere pizza’s. De pizza’s hadden al een lange weg in de taxi achter de rug en smaakten ons enorm. Samen met de leerkrachten van het plaatselijke schooltje smulden we ons buikje rond. We voelden ons heel vereerd (en een beetje gegeneerd ) met deze overheerlijke lunch.

Iets na ‘ora trei’ ofte ‘drie uur’ arriveerden we op de weide waar de kinderen (die de laatste dagen sterk in aantal waren toegenomen) ons al stonden op te wachten. Een laatste keer gaven we hen alles wat we konden. Dr afwisseling van een aantal nieuwe spelletjes en de 'alltime favourites' was een garantie tot succes en al snel was het ‘ora cinci’ (vijf uur)… Onze vaste afsluiter, (‘Vrolijke vrienden’ ('prieteni fericit)'), was meer dan anders emotioneel beladen en enkele tranen rolden subtiel over onze wangen.

Net als de vorige dagen volgden de kinderen ons op weg naar ‘de villa’. Hier toegekomen was het echte hartbrekende moment daar. Na vele kusjes, knuffels en ‘high fives’ gingen we naar binnen. Terwijl we van de lekkere spaghetti aten, die de leerkrachten deze keer voor ons hadden gemaakt, zongen de kinderen luidkeels voor de deur. Ze riepen namen van Roemies. Hoe kan je dan anders? We stonden na het eten snel weer buiten… Hoewel dat niet de bedoeling was. Er diende ingepakt te worden, want de dag was nog niet voorbij.

Opnieuw rond half 8 (maar dan ’s avonds) gingen we op weg, weer naar de school voor nog een verrassing! In dezelfde ruimte waar we ’s middags dat heerlijke maal hadden, stonden nu enkele rijen stoelen. Meteen na onze aankomst traden leerlingen van de school, in traditionele kledij, de kamer binnen. Ze brachten ons typisch Roemeense dans en zang, een echt spektakel! En wanneer de dansers ons ten dans vroegen, brak het feest los. Typisch Roemeense klanken wisselden af met Nederlandstalige schijfjes en bekende liedjes die we allen kenden. Van een taalbarrière was nu helemaal niets meer te merken. We dansten vrolijk alle emoties van de voorbije dag van ons lijf. (Hoewel die emoties nooit helemaal verdwenen). Rond middernacht keerden we huiswaarts. De dag erna zouden we immers opnieuw vroeg uit de veren moeten voor de terugreis naar Boekarest.

Een zware dag. Een wondermooie dag. Een dag vol emoties. Een dag die ons hart deed smelten. Een dag om nooit meer te vergeten. Een reis. Maar vooral een dag met een belofte: We komen hier terug. Tot ziens. La revedere.

Bloggers van de dag: Ines en Stef

Woensdag 30 maart - Foto's

Woensdag 30 maart - Eventjes geduld

Beste volgers

Vanaf nu zullen onze berichten niet meer zo vlot hun weg naar het internet vinden. Heb geduld, het kan eventjes duren, maar geen nieuws is goed nieuws.

De Roemies

Dinsdag 29 maart - Foto's

Dinsdag 29 maart - Intensieve les- en speeldag

Dag lieve volgers van de blog

Na een gezond ontbijt (met dank aan ons liefste ontbijtteam) vol vitamientjes, trokken we vroeg in de ochtend naar het schooltje.  Voor sommige groepjes blijven de eerste lesuurtjes een behoorlijke opgave, maar naarmate de dag vorderde, liep het bij iedereen gezwind. Nette en Stef bezochten Aura en Vladuts een tweede keer. Vandaag was een hoogdag voor Aura, ze mocht namelijk een lesje volgen in de school. De les werd gegeven door Lowie en Birgit, de blijdschap was van haar gezicht af te lezen. De juf was zo onder de indruk dat ze Aura en haar mama uitnodigde om voortaan elke week een lesje te komen volgen.

Na een gezellige picknicklunch, omringd door enthiousiaste kinderen, waren we klaar voor de namiddagspelen. De kinderen waren in grote getalen aanwezig  (± 60), dit was voelbaar voor de Roemies.  Hijgend  dronken we regelmatig een slokje water. De spelen waren, net zoals de voorbije dagen, een enorm succes. Rustpauzes zijn niet inbegrepen, want de kinderen vragen al onze aandacht. Dat laatste was duidelijk merkbaar ’s avonds aan tafel. De vermoeidheid begint  zijn tol te eisen, kleine en grote pijntjes komen meer en meer voor...  Dit alles slaat niet op ons humeur, dat is nog steeds opperbest. Roemies blijken niet alleen goede leerkrachten, doorzetters, maar ook geweldige koks.  Op onze avondmalen zou zelfs Piet Huisentruyt jaloers worden.

The shortcut over de heuvels, van het veld naar de villa, biedt tegen valavond een prachtig uitzicht over zowel Hodora als de de omliggende heuvels. Dat uitzicht, in combinatie met de joelende kinderen, is een waar genot. Die kinderen hebben niet genoeg aan een spelnamiddag, maar maken er liefst ook nog een hele spelavond van op de parking voor onze villa.

Onze avonden zijn lang en druk. Roemies nemen geen genoegen met ‘okee’, voor ons moet het ‘super’ zijn. Het laatste knipwerk wordt gedaan en de pasjes voor de danslessen worden voor de zekerheid ook nog even opgefrist. Nadat de laatste schoonheidsfoutjes zijn weggewerkt, kruipen we allemaal met een warmteplakker in bed.

De Roemies kijken niet uit naar hun terugkomst.

La revedere!

Journalisten van de dag; Lowie en Nette

Maandag 28 maart - Foto's