zondag 31 maart 2013

Zondag 31 maart 2013 – Paastrip van Boekarest naar Hodora

We hebben geslapen als roosjes in onze superdeluxe bedden. Jammer dat de nacht net nu een uurtje korter was! Verrassing tijdens het douchen: ze hebben hier een lichtgevende douchekop: de lichtjes veranderen van kleur van groen over blauw naar rood. Om half negen worden we beneden verwacht aan het ontbijtbuffet. We zijn helemaal onder de indruk: er is versgeperst sap, koffie of thee zoals we die willen (latte, capucino, ...), echte champagne, broodjes, heerlijke belegde pannenkoeken, hapjes van kruidenkaas in een jasje van gegrilde courgette, ... Fantastisch, dit is echt de naam ‘paasbrunch’” waard. Om kwart voor tien komt Magda, onze Roemeense begeleidster die ons o.a. zal bijstaan met vertalen. Vervolgens vertrekken we met ons 15 met de taxi naar het station, kopen we onze treintickets en onze lunch voor vandaag en dan zijn we weg. De lange treinrit is behoorlijk confronterend. Laura zegt dat ze op enkele uren meer armoede heeft gezien dan in alle jaren daarvoor. We rijden ook langs een kerkhof voor tanks en vervallen fabrieken. De streek van onze eindbestemming is behoorlijk groen en heuvelachtig. Mooi! We zien honderden ooievaars! Ze zijn hier pas aangekomen om een nest te bouwen! In het station van Pascani duwt een groepje zigeunerkinderen een oude man op de sporen, ze spugen ook op hem. Ann roept om hen te stoppen, wij zijn allemaal enorm verontwaardigd. De aanwezige Roemenen negeren de hele situatie. Ook de mama van de zigeunerkinderen reageert niet. We zijn geschokt... Om half zes worden we door twee Mihais met een minibusje opgewacht in het station van Tirgu Frumos. Dat is een blij weerzien voor Ann. De Mihais brengen ons naar Hodora, eerst naar onze kleuterklasjes/slaapzaaltjes om onze bagage af te zetten en dan naar een klasje in de hoofdschool waar het avondeten voor ons klaarstaat: tomatensoep met brood, aardappelen met boter en gebakken kippenlevertjes, gevolgd door een speciaal paasgebak. Er staat ook een schotel met hard gekookte eieren met een rode schaal. Die horen bij een paasritueel: twee eieren moeten tegen elkaar geslagen worden. dan moet de ene zeggen dat Christus is verrezen, de andere moet dat beamen, dan worden de eieren nog een keer tegen elkaar geslagen en de persoon wiens ei het meest kapot is, mag het opeten, de andere heeft pech. Voldaan stappen we terug naar onze slaapplek, dat is een wandeling van ongeveer twintig minuten langs de hoofdweg. Onderweg ontmoet Ann verschillende bekenden. Uiteraard stopt ze dan altijd voor een babbeltje met als resultaat dat ze bijna de hele weg rennend moet afleggen. Met zoveel lichaamsbeweging zal ze goed slapen vannacht! Om half negen komen Gheorge en Constantsa eraan met hun auto vol eten. Zij waren zo lief om voor ons te gaan winkelen! Om een uur of tien kruipen we allemaal in bed; we maken zoveel mee en zijn ’s avonds echt doodop. Tijdens deze reis hebben we geen zin om lang op te blijven! We hebben onze nachtrust nodig.

Foto's

Er zijn foto's toegevoegd aan de blogberichten van donderdag en vrijdag!

zaterdag 30 maart 2013

Zaterdag 30 maart 2013 – Boekarest

De paashaas is hier al geweest: lieve kleine konijntjes in chocolade vrolijken de ontbijttafel op! Na het ontbijt maken we onze picknick klaar voor tijdens de treinreis naar Boekarest. Vier taxi’s brengen ons naar het station van Brasov. Daar is het niet vanzelfsprekend om aan treintickets te geraken. De twee eerste loketbediendes hebben geen zin om de prijs uit te rekenen en 14 tickets af te drukken. De derde, onze laatste kans, heeft gelukkig wel zin om ons te helpen! Oef! We verlaten de besneeuwde Karpaten in een moderne trein. Ariane en Ann komen niet meer bij van het lachen wanneer ze de springfoto’s bekijken op de notebook. Dolle pret is het ook als Matthias het volgende ‘Groot dictee der Nederlandse taal’ opneemt met hilarische zinnen. Voor de meeste Roemies is de treinreis de uitgelezen kans om lekker onderuit te zakken en wat te rusten! Om twaalf uur bereiken we Boekarest. We gaan op zoek naar vier taxi’s. Nog voor we het station uit zijn, worden we aangeklampt door een opdringerige oude chauffeur die ons voor een ‘prijsje’ van tienmaal het normale bedrag naar ons hotel wil brengen. Als we hem duidelijk maken dat we de normale prijzen kennen, reageert hij furieus. Pech voor hem. Het is blijkbaar niet evident om als toerist voor een normale prijs een taxi te nemen. Een ‘neen’ kunnen sommigen ook niet verdragen. Eén gaat zelfs zover om op Ann te spugen. Gelukkig komen er net twee veiligheidsagenten voorbij. Als we hen de situatie voorleggen, reageren ze verontwaardigd. Ze helpen ons met het vinden van een betrouwbare chauffeur en die duidt meteen zijn vrienden aan onder de taxibestuurders. Uiteindelijk geraken we vlot en tegen het gangbare tarief op onze bestemming. Mission accomplished! In het hotel krijgen we luxeuze kamers tot onze beschikking en worden we verwelkomd met een ontvangstbuffetje. Daan krijgt niet genoeg van zijn elektronisch bed waarmee je de hoogte van het hoofd- en voeteneinde kan instellen. Als blijkt dat hij met een druk op de knop ook de gordijnen kan openen en sluiten, kan de pret voor hem niet meer op. Om twee uur krijgen we bezoek van Adina en Mihai, twee Roemeense vrienden van Ann die deze namiddag en avond onze gids zullen zijn. Ze brengen ook de laptop mee met Roemeens klavier die we bestelden met de opbrengst van de cake- en dessertenverkoop van december. Die zullen we maandag in het schooltje van Hodora plechtig overhandigen aan de directrice. Het is ondertussen prachtig lenteweer geworden! Heerlijk! We stappen door het oude centrum naar het Paleis van Ceaucescu. We proeven er van zijn grootheidswaanzin. Een Engelstalige gids troont ons van de ene zaal naar de andere. Ze zijn om ter imposantst en met de duurste materialen gemaakt. Die komen allemaal uit Roemenië, net als de 700 architecten en de duizenden arbeiders en kunstenaars die hier al dan niet gedwongen aan werkten. Ook nonnen moesten hand- en spandiensten verlenen aan de dictator, letterlijk dan: ze versierden enorme gordijnen met gouddraad en indien ze niet wilden meewerkten, ja, dan betekende dat het einde van hun klooster ... Ze hadden dus weinig keus. Het is op het Pentagon na het grootste gebouw ter wereld! Na anderhalf uur hebben we drie kilometer afgelegd, maar nog maar 2% van het gebouw gezien. Onder de grond zouden nog 9 verdiepingen zijn en verstopt onder de grond zou de geheime dienst huizen, maar daar weet de gids zo goed als niets over te melden. Of mag ze haar mond niet voorbijpraten? We gaan weer richting oude stad, komen er Vlad Tepes nog eens tegen en lopen er tussen vele indrukwekkende gebouwen. Sommige zijn mooi gerenoveerd, maar anderen staan werkelijk te verkommeren. We komen ook vele kunstwerken tegen die her en der in de stad zijn neergepoot. Adina en Mihai vertellen ons wat er wordt voorgesteld. Het is leuk om de namen van de koningen te kunnen plaatsen na het bezoek aan Bran en Peles gisteren. Mihai en Adina zijn echt goed op de hoogte en ze kunnen heel tof vertellen. We bestoken hem met vragen over politiek, geschiedenis, de Roemeense orthodoxie en de problemen van het land. Het is superinteressant! ’s Avonds wacht ons een diner in ‘Caru cu bere’, een van de plekken waar het eerst bier werd getapt. Het is een prachtig gebouw met talrijke muurschilderingen, mooi houtsnijwerk en brandglas in de mooiste kleuren. We krijgen er allemaal typisch Roemeense hapjes voorgeschoteld. De sfeer wordt ook nog verder opgevrolijkt door dansvoorstellingen. Ook Daan, Matthias, Ariane en Ann worden op de dansvloer uitgenodigd. In het restaurant is ook Magda erbij. Zij zal ons vanaf morgen begeleiden op onze trip naar Hodora! Het ziet er een keitoffe uit! Adina, Magda en Mihai begeleiden ons terug naar het hotel. We zijn erg moe en deze nacht gaat ook hier de zomertijd in. Dat betekent dat de nacht een uurtje korter is, net nu we in die superbedden slapen! We gaan het niet aan ons hartje laten komen! Slaapwel!

vrijdag 29 maart 2013

Vrijdag 29 maart 2013 – naar Bran en Sinaia











Het is lekker zonnig weer vandaag. Chauffeur Ilie pikt ons met zijn comfortabele minibus op aan het hotel voor een dagtocht in Transsylvanië. Onze eerste stop is in Bran. Daar staat immers een prachtig kasteel hoog op een rots. Dracula – of liever  Vlad Tepes aka Vlad the Impaler (hij stak zijn tegenstanders levend op een XXL-satéstok en liet hen daar wegrotten ter afschrikking van andere tegenstanders) heeft daar in een duister verleden ooit drie nachten gelogeerd. Vandaar dat dit pareltje van een kasteel nu bekendstaat als ‘het kasteel van Dracula’. In die hoedanigheid lokt het jaarlijks duizenden toeristen. Een bekende bewoonster van het kasteel was koningin Maria, dochter van Russisch-Britse vorstelijke ouders en vrouw van koning Ferdinand. Hij was eerder teruggetrokken en zij sprong des te meer in het oog als supporter van armen en kunstenaars en verdedigster van het vaderland. Dit is de Roemeense koningin der harten. Het kasteel is ingericht zoals het eruit zag toen zij er woonde met haar stille man en zes kinderen en het kan ons echt bekoren. De leerlingen kopen er een Draculasouvenir voor hun leerkracht Engels, Ariane en Ann doen een walsje in de koninklijke woonkamer en er is een Berlaarse fotoshoot op het binnenpleintje met Ariane, Laura en Marieke.
Onze volgende stop is de burcht van Rasnov. Die is hoog op een heuvel gebouwd met een prachtuitzicht op de vallei en de bergen in de omgeving. Een tractor is vermomd als locomotief en wij nemen plaats in de rijtuigen erachter. Zo bereiken we de top. De burcht is al heel erg oud. De Romeinen hebben dit plekje uitgekozen en drukten er hun stempel op. In het burchtcomplex staan als Romeinen verklede Roemenen.
In ons busje wordt er voluit gezongen. Het moet gezegd: zelfs het driestemmige ‘Berlaar is a wonderful place’ klinkt heel erg goed. We klinken als een koortje!
Op weg naar Sinaia slaat de vermoeidheid toe. Vele jonge Roemies vallen in slaap. Ondertussen verdwijnt het zonnetje en begint het te sneeuwen en nog geen beetje! Het weer slaat helemaal om. Geen nood, we zijn erop voorzien!
Het is half twee als we op onze eindbestemming stoppen voor een snelle calorierijke hap in een plaatselijke bakkerij en koffiezaak. Voor weinig meer dan een euro proberen we allemaal enkele stukken hartig en zoet gebak uit. Mmm.
Ilie brengt ons naar het klooster. De kloosterkerk is echt de moeite. Die is knap versierd met iconen, mooie matten en vooral prachtig verguld houtsnijwerk en muur- en plafondschilderingen. We zijn er nog maar net of een soort mis begint. Er staan geen stoelen in het kerkje, enkel vooraan is er zitplaats voorzien voor de paters. De gewone gelovigen komen en gaan, staan recht, gaan een icoon kussen of aanraken, maken snelle kruistekens en dat drie keer na elkaar. Het is enkel de voorganger die zingt en praat. Ook hij loopt binnen en buiten, maar hij blijft ondertussen wel steeds aan het woord. We merken vele verschillen met onze eigen kerkdiensten en rituelen. Hier willen we graag meer over weten. Adina zal ons morgen wel wijzer maken.
De laatste bestemming van onze dagtocht is het koninklijk paleis van Peles. We moeten nog een eindje stappen door een park. Er ligt een dik pak sneeuw en de bui is nog volop bezig. Zo ziet het kasteel er nog sprookjesachtiger uit! Het loont echt de moeite om eens wat afbeeldingen van het kasteel op te zoeken op google! We moeten allemaal van die sloefjes onder onze stapschoenen binden. Anders komen we er niet in! We krijgen een rondleiding in het Engels en zijn echt onder de indruk van dit kasteel. Het dateert van laat in de 19de eeuw en het is het eerste kasteel van Europa met centrale verwarming en elektriciteit. Elke kamer of zaal heeft een eigen stijl. We beelden ons in dat we met lange rokken en op onze sokken op de dikke tapijten door het kasteel schrijden.  Heerlijk. Dit kasteel valt meteen bij iedereen in de smaak. Tinne droomt luidop om hier ooit haar trouwfeest te organiseren, Marieke wil hier wel een nachtje doorbrengen in de koninklijke suite en Daan en Ariane demonstreren hun danskunsten..
Ook vanavond gaan we weer gezellig uit eten.
Terwijl wij volop de dag evalueren, horen we boven ons veel Berlaars gelach en getier!
Morgen vertrekken we naar Boekarest en ontmoeten we Adina, Mihai en Magda! We kijken er al naar uit!

donderdag 28 maart 2013

Donderdag 28 maart 2013 – Brasov









Kleine sneeuwvlokjes dwarrelen naar beneden als we wakker worden. Tijdens ons lekker uitgebreid ontbijt verdwijnen die! Yes! Vandaag gaan we op ontdekkingstocht in Brasov! Het is een mooi middeleeuws stadje met veel verborgen pareltjes. Het is ook prachtig gelegen tussen twee heuvels die nu nog met sneeuw bedekt zijn. De stad heeft duidelijk Holleywoodallures; bijna bovenaan zo’n heuvel vormen grote witte letters ‘BRASOV’. Dat is voor al die toeristen die niet goed meer weten waar ze zijn beland. Door de sneeuw steken die letters overdag niet meteen goed af. ’s Avonds zijn ze feëriek verlicht, echt knap!
We boffen echt met het weer. Het is een stuk minder koud dan gisteren en in de loop van de voormiddag begint de zon te schijnen. Wie had dat gedacht?
De Roemies verkennen het stadje. Bij allerlei bezienswaardigheden voeren ze leuke opdrachten uit. Zo spelen ze een sprookje na bij een Eftelingachtige stadspoort! Dat leidt tot hilarische taferelen.  Julie aka Assepoester loopt zonder schoen een trap af, achtervolgd door de mooie prins aka Elien. Iedereen speelt een rol. Zo zijn Matthias en Daan resp. de voor- en achterkant van een paard en Marie en Laura vormen samen op harmonische wijze een koets. Hannah en Jasmine spelen op overtuigende wijze de stiefzussen. De anderen staan stijf in het gelid als lijfwacht. Ariane staat erbij en kijkt ernaar en Ann legt alles vast op de gevoelige plaat. We springen ook binnen bij Ovidio in zijn stadsmuseum. In grappig Roemeens doorspekt met wat Engels probeert hij zich verstaanbaar te maken. Marie-Caroline mag een crinolinejurk aantrekken en Matthias ontpopt zich als een heer van stand met een lange geklede jas en hoge hoed in de stijl van 150 jaar geleden. Hij lijkt net de directeur van ‘the chocolate factory’! Het gesprekje met twee onthaalleerlingen in het college is van korte duur. De directeur stuurt de Roemies weer naar buiten. Ondertussen ontsnappen drie van zijn eigen leerlingen door het raam van hun klaslokaal. In het smalste straatje organiseert mama Ella een leuk spelletje en wordt er een poging gedaan  door de Roemies om zich klem te zetten tussen de twee muren van het steegje zonder de grond te raken! We bezoeken ook enkele orthodoxe kerkjes. Vaak zijn die verborgen achter een winkel of op een binnenkoertje. En dan zetten we koers naar een heel mooi kerkhof buiten het centrum en een kerk met een prachtige toren. Met de kaart in de hand loodsen Ella en Marie-Caroline de groep daarna naar de oude verdedigingsgordel op een heuvel aan de rand van de stad. Van daaruit hebben we niet enkel een prachtig uitzicht over het oude centrum, maar wordt er een een groepsspringfoto gemaakt. We lopen op ons gemak terug naar het oude centrum en duiken binnen in een alleraardigst koffiehuis! Sommigen gaan hierna nog even shoppen en om half zeven is het tijd voor het diner in een stijlvol restaurant. Heerlijk sfeertje, lekker eten, gezelligheid troef.

woensdag 27 maart 2013

Woensdag 27 maart - Van Berlaar naar Brasov 2013



Reisgroep Ann (met Ella, Laura, Marieke, Julie en Matthias)
We  hebben nog prut in onze ogen als de papa van Ella ons oppikt omstreeks 2.45 uur. De wereld slaapt nog en wij zitten al vol adrenaline! Om half vier zijn we reeds in Zaventem!  Ondanks het vroege uur staat er een rij aan te schuiven aan de incheckbalie. Ze zijn net begonnen met de overschakeling naar een ander informaticasysteem en het afdrukken van de bagagelabels loopt nog niet gesmeerd. Gelukkig staan ‘de mannen van de ICT’ paraat om het euvel op te lossen.
Terwijl we wachten op onze vlucht, passeren de schoolvrienden van de Barcelonareis. Het komt tot een heuse verbroedering en we leven ook helemaal mee met de spannende avonturen van Alexandra die haar ID thuis vergat in de scanner. Er is opluchting alom als haar ouders net op tijd in Zaventem arriveren met het onmisbare kaartje!
De eerste vlucht naar Amsterdam kan je beslist een ‘vluggertje’ noemen. Tussen opstijgen en dalen in hebben we net genoeg tijd voor het wegwerken van de honingkoek met een fruitsapje.  Nog geen 25 minuten duurt deze vlucht, perfect, want dit is meteen ook de luchtdoop voor Laura en Matthias. Julie beslist dat met deze vlucht haar vliegangst verdwenen is.  We vliegen erg laag bij de grond en hebben dus een prachtig uitzicht. We zien de haven van Antwerpen en de Noordzee, een vreemde route naar Amsterdam, niet?
De luchthaven valt ons reuze mee. We liggen er in comfortabele zetels in het zonnetje en genieten er van een lekker ontbijtje. De sfeer is dik in orde. Allerlei vertrouwelijkheden worden in de groep gegooid.
We krijgen ondertussen bericht van de andere Roemies. Ook zij zijn voltallig en staan vertrekkensklaar in Zaventem! Yes, de zieken van gisteren zijn er dus ook bij!
En dan is het tijd voor de vlucht naar Boekarest. We moeten opnieuw door de security. Het drankje dat Laura net heeft gekocht, mag niet mee, terwijl dat van Ella niet eens opgemerkt wordt. En de Roemenen die achter ons zitten in het vliegtuig slaagden er zelfs in om bier binnen te smokkelen. Een bierwalm komt ons tegemoet als we plaatsnemen. Als dat maar goedkomt...  De zware kerel die net achter Laura zit, koestert blijkbaar amoureuze gevoelens voor haar zetel ... of voor Laura? Die is daar niet van gediend! Dit zal wel geen verrassing zijn voor hen die deze pittige dame kennen.  De kerel weet echter niet van ophouden. Hij krijgt de ‘boze blik met dito commentaren’ van Ann, maar die aanpak helpt maar tot het volgende biertje... Uiteindelijk wordt een steward erbij betrokken. Samen met een collega komt hij met ons een praatje maken in het Nederlands. Ondertussen houdt hij ook de dronkelappen achter ons in de gaten. Het werkt. Vlak voor de landing krijgt Laura nog een zakje met snoepjes van KLM mee voor de kindjes van Hodora! Geweldig!
We landen om 13.00 uur Roemeense tijd (een uurtje later dan in België) en een half uurtje is het de beurt aan de andere reisgroep.  We heten hen luidkeels welkom op Roemeense bodem!

Reisgroep Ariane (Daan, Marie Daniels, Yasmine, Tinne, Hannah, Marie-Caroline, Elien)
Om 6u15  staat iedereen  aan de Starbucks in Zaventem. De sfeer is gemoedelijk, rustig en ongedwongen. De incheck verloopt zonder problemen. We verlaten het Belgiëland met schoenen en riemen uit, door de bieper.  Oef, niemand heeft verboden wapens bij, zelfs Daan niet. We hebben nog alle tijd voor het vertrek en nestelen ons in de stoeltjes voor het Starbucks café in de taxfree zone. We worden getrakteerd op een warme chocolademelk met slagroom en caramel, aangeboden door een vriendelijke breedlachende donker getinte jongeheer. Toate bune! Onze vlucht in Frankfurt vertrekt op tijd. Een uurtje vliegen en net op het nippertje de volgende vlucht gehaald. Een stap op het vliegtuig, en je merkt het direkt, nu begint het,.... De doordringende geur van chemisch afgebroken aftershave en zenuwachtige zweetoksels. Ja, we zitten op de juiste vlucht richting Boekarest. Met 20 minuten vertraging landen we op het asfalt van Otopeni. Een joelende bende Belgen verwelkomt ons. Eindelijk terug herenigd.
Pas om 15.00 uur hebben we een aansluiting naar Boekarest (eerst met een minibusje waarin Roemies en bagage worden opeengestapeld, daarna met een trein). In het station van Boekarest slaan we nog wat mondvoorraad in en dan vertrekken we met de trein naar Brasov. 
Het is een heel gedoe voor iedereen de gereserveerde plaatsen kan innemen. Andere reizigers zitten op onze plaatsen en een beleefde vraag om die plaats vrij te maken krijgt geen of een negatieve respons. Als Ann de boodschap van de leerlingen vertaalt in lichaamstaal, lukt het gelukkig wel om onze zitplaatsen te veroveren. We rijden door een grauw sneeuwlandschap, in een ‘uit de hand gelopen winter’ (dixit Ariane). Ann en Ariane zitten gezellig en rustig tussen de twee treincompartimenten met Roemies.  Er is er volop en uitbundig Roemieplezier.
Om half acht komen we aan in Brasov. We onderhandelen stevig met de taxibestuurders over de prijs en kunnen uiteindelijk voor een derde van de vraagprijs meerijden! Aha, we staan ons mannetje!
Ons hotel valt reuze mee! De appartementjes voor vier personen hebben een keuken, soms zelfs een salon en tot twee badkamers en een toilet! Sommige kamers voor twee hebben twee dubbele bedden. Aan de overkant van de straat is er een supermarktje met heel royale openingsuren (7 – 22) en we zitten vlakbij het oude centrum, dat is superhandig voor onze Brasovdag morgen!
Het was een lange dag, maar het was best leuk, indrukwekkend en reuzegezellig! Dat belooft voor de komende dagen!

donderdag 14 maart 2013

Ook 'Kontakt' bericht over ons project!

Ook vandaag verscheen er weer een artikel over ons project in een krant. Op pagina 3 onderaan vind je het artikel mét leuke groepsfoto! (Kontakt, Notarissenblad, 13 maart 2013, pagina 3) Via deze link kunnen jullie het artikel online lezen: http://www.kontakt.be/Krant/krant.pdf

vrijdag 8 maart 2013

Ook RTV is geïnteresseerd!

Bij RTV lezen ze Gazet van Antwerpen. Dat bleek deze morgen toen ze ons opbelden met de vraag om ons te interviewen! Het moest allemaal snel worden geregeld! Het resultaat kunnen jullie vanavond om 18.00 uur zien op tv. Als je het nieuws mist, dan kan je het later op de avond nog eens proberen, want de nieuwsuitzending wordt enkele keren herhaald. Wat een dag! Jammer dat uitgerekend vandaag 5 Roemies op uitstap waren naar het parlement. Via deze link kan je de uitzending bekijken: http://www.rtv.be/artikels/nieuws/2013030811150688_leerlingen-uit-berlaar-leren-roemeens-voor-inleefreis

We halen de pers!

Een leuke verrassing: vandaag staat er een artikel over ons project in de krant. Journalist Bert Provoost van Gazet van Antwerpen kroop in de pen!
Hier vind je het artikel met de foto! (online editie)
http://www.gva.be/regio-mechelen/berlaar/leerlingen-leren-mondje-roemeens.aspx

woensdag 6 maart 2013

Nieuwe schoolborden gearriveerd in Hodora

Alle leerlingen van onze school liepen in mei vorig jaar de 'Run for a better life' en brachten zo een aardige som bij elkaar. Een deel van dat geld ging naar Hodora. Er werden maar liefst 11 nieuwe en degelijke schoolborden aangekocht voor het schooltje. De meeste schoolborden daar waren dringend aan vervanging toe en dat is nog een understatement! Vandaag kregen we een foto van een vergadering in een van de leslokalen ter plaatse. je ziet de directrice met een aantal leerkrachten en op de achtergrond, jawel, enkele nieuwe borden!