Uitreiking solidariteitsprijs gemeente Berlaar

Het Roemeniëproject valt in de prijzen!

De gemeente Berlaar reikt elk jaar de steunprijs van 400 euro voor ontwikkelingssamenwerking uit aan iemand die een project voor de derde of vierde wereld opstart of eraan meewerkt. En dit jaar gaat die prijs naar ... ons Roemeniëproject! Op zondag 10 november wordt de prijs uitgereikt.

Bedankt!

Bedankt, lieve mensen, voor jullie toffe aanwezigheid op de winetasting! De wijn was lekker, de sfeer was warm en de Roemies waren hun eigen enthousiaste zelf. Jullie kwamen als fans van één van hen of van hen allemaal! Jullie mogen werkelijk trots zijn op hen. Het is een supergroep die we hard gaan missen binnenkort! Heel erg bedankt voor jullie steun (al een jaar lang), jullie enthousiasme en jullie gulle aankopen! Ondertussen hebben we de bestellingen doorgegeven aan George, onze sommelier/wijnleverancier. Zodra de levering in ons bezit is, zullen we jullie contacteren, zodat de wijn vlot bij jullie terecht komt. Denken jullie ondertussen ook aan de betaling? Het rekeningnummer (op naam van Roemenië IHHVM) is BE 77 9730 2848 0042.Kunnen jullie bij de mededeling de naam noteren die jullie op het bestelformulier hebben genoteerd? Dat maakt de administratieve puzzel voor ons een stuk makkelijker! Als jullie nog vragen hebben, aarzel dan niet om ons te contacteren via ons mailadres: roemenie.berlaar@gmail.com. Met vriendelijke groeten De 'mevrouwen'

De receptjes van die superlekkere desserten die de Roemies maakten eind december staan online!

Herinner je je nog de tafel vol lekkers de laatste dagen van het eerste trimester? De Roemies maakten al die zoetigheden zelf en van de winst kochten ze een degelijke laptop met router en laptoptas voor het schooltje van Hodora!



Op vraag van enkele lekkerbekken verzamelen we de recepten die de Roemies gebruikten voor hun overheerlijke desserten!

Je vindt ze op onze site: https://sites.google.com/site/berlaarnaarroemenie/2012-2013/recepten-desserten-december-2012



Smakelijk!

De Roemies

Warme oproep voor winetasting op 17 mei!

Meer info: zie onderstaande blogtekst.

We kijken uit naar jullie komst!

De Roemies

Welkom op onze winetasting/fotoreportage op 17 mei!

Op 17 mei zijn jullie vanaf 19.15 uur van harte welkom op onze 'winetasting en fotoreportage'.  Ons programma start om 19.30 uur stipt.

'Place to be' is lokaal 0.35 op de benedenverdieping bij ons op school.

Een Roemeense wijnkenner laat ons proeven van tien klassewijnen van zijn geboorteland. Hij brengt voor ons een mousserende wijn (type cava of champagne), enkele droge witte wijnen, een viertal rode wijnen en om het af te sluiten ook nog enkele witte dessertwijnen. Heel wat van de geselecteerde wijnsoorten komen uit de streek van Hodora, waar we een week lang vrijwilligerswerk hebben gedaan. We zorgen ook voor wat kaas en brood, zodat de wijn jullie niet (te snel) naar het hoofd stijgt ...

Tijdens de proeverij nemen we jullie mee terug naar onze Roemeniëreis. Heel graag tonen we jullie enkele van de vele indrukken die we daar vastlegden op de gevoelige plaat.

Omdat niet alle mensen die onze foto's willen zien wijnliefhebbers zijn, is er ook de mogelijkheid om in te schrijven voor onze avond zonder wijn. Ook voor deze gasten voorzien we iets lekkers. Zij kunnen ter plaatse een glaasje fris bestellen, want we willen niet dat jullie met een droge mond huiswaarts moeten keren.

En  voor die leuke avond hoeven jullie niet diep in de geldbeugel te tasten. De wijnliefhebbers betalen 12 euro per persoon, de anderen 2 euro.

Er is ook een mogelijkheid om jullie lievelingswijnen bij te bestellen.

Om je plek te verzekeren op deze lekkere en interessante avond, moet je twee dingen doen:

• dit   inschrijvingsformulier  invullen:  
• het bedrag overschrijven (met vermelding van  'WINETASTING' + de naam van de hoofdinschrijver + 'fanclub') - Het rekeningnummer (op naam van Roemenië IHHVM) is BE 77 9730 2848 0042. 

De inschrijving is pas definitief na storting van het inschrijvingsgeld!

Graag tot dan!

Het Roemeniëteam

Fotoreportage deel 2: de Roemies in Hodora

Wil je ook de foto's van ons verblijf in Hodora bekijken? Dan vind je hier de link!

https://picasaweb.google.com/114521696495170904630/31Maart6April2013Hodora?feat=email

Fotoreportage deel 1: de Roemies in Brasov, Bran, Rasnov, Peles en Boekarest

Beste fans van het Roemieteam

Hier zijn de foto's van het eerste deel van onze reis.

https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=114521696495170904630&target=ALBUM&id=5864474246947876993&authkey=Gv1sRgCIWk3NzY04P_4QE&invite=CKCM2NUI&feat=email

Geniet ervan!

De Roemies

Vrijdag 5 april 2013

Om 8 uur staan Dan van de zaal, Vasile (hij zorgde dagelijks voor schone toiletten en warme kachels in onze slaapplaats) en de twee Mihais klaar om afscheid te nemen en ons naar het station van Pascani te brengen. Er hangt een dikke mist. We stoppen nog even aan het schooltje om het truitje van Matthias op te pikken en nog een laatste keer afscheid te nemen en dan zijn we echt weg. Het is even spannend als we over de spoorweg moeten rijden, want met de dikke mist valt niet te zien of er een trein aankomt. Ann haalt opgelucht adem als de twee busjes intact de overkant van de sporen hebben bereikt. In Pascani stappen we op de trein naar Boekarest. We hebben comfortabele plaatsen. Na elke halte komen er verkopers langs die hun spullen bij ons op de bankjes leggen. Even later komen ze terug om de niet gekochte goederen weer in hun zakken te stoppen en het geld van de verkochte waren te incasseren. De Roemies liggen er uitgeteld bij. De lange treinrit is een welgekomen rustmoment. Om kwart voor vier komen we aan in Boekarest. We nemen er afscheid van Magda en stappen er op de bus naar Otopeni (Italiaans voor ‘acht ... inderdaad’) en gaan in dat dorpje vlakbij het vliegveld op zoek naar ons laatste hotel. We hebben geluk: de uitbaters van het hotel rijden met auto’s over en weer om ons allemaal snel naar het hotel te brengen. Wat een service! Ook hier worden we weer superhartelijk ontvangen. De kamers zijn ruim en modern ingericht en we hebben allemaal een badkamer om van te dromen, zeker na de dagen zonder douche in Hodora. We hebben een warm avondmaal besteld in het hotel, zodat we lekker hier kunnen blijven en vroeg kunnen gaan slapen. Het zijn superintense dagen geweest en we zijn erg moe, ook al door de vele uitdagingen en indrukken die we hebben opgedaan en dan hebben we nog niets gezegd over de emotionele confrontaties met (kans-)armoede. Na deze ervaringen beseffen we heel sterk hoe goed we het thuis in België hebben. Morgen ondernemen we het laatste stukje van onze avontuurlijke reis. We vertrekken hier om half vijf ’s ochtends in het hotel. De reisgroep van Ariane keert huiswaarts via Duitsland en die van Ann maakt een omwegje via Rome. We hopen op mooi weer, want we hoorden dat Rome heel mooi is vanuit de lucht! Als alles goed gaat (en dat zal wel), dan landen we in Zaventem om half elf (groep Ariane) en om kwart over elf (groep Ann) en dan is het tijd voor een warm weerzien met ouders en vriendjes en ... Lieve mensen die ons komen afhalen: we landen dan wel niet samen, maar we komen wel samen naar buiten, want we hebben superhard genoten van onze groep en dus wacht het eerste deel van de groep op het tweede deel, zodat we de reis kunnen afsluiten met een groepsknuffel om nooit te vergeten. We zullen wellicht dus niet voor half twaalf in de aankomsthal te zien zijn, nog eventjes geduld! We zien jullie graag morgen terug! (En we hebben nog geen zin om afscheid te nemen van elkaar en van dit avontuur, maar stiekem kijken we er ook echt wel naar uit om jullie terug te zien!)

Donderdag 4 april 2013

Onze jongens zorgen voor spek met eieren deze morgen. Na de afwas glijden ze door de modder naar Aura en daarna naar Vladuts. Het is stevig aan het regenen als we naar school vertrekken. De weg bestaat uit putten met hier en daar een stukje asfalt van een paar vierkante meters ertussen. Vandaag is die weg herschapen in een modderpoel. Soms moeten we moeite doen om overeind te blijven. Gelukkig hebben we stevige stapschoenen aan. Af en toe komt er een auto of kar voorbij. Een bestelwagen geeft Ann een slijkdouche, haar kleren, bril en gelaat hebben de kleur van modder! Met dit weer kunnen we de ochtendgym vergeten. Jammer, want dat is echt een succes en de kindjes zingen ‘tsjitsjiwa’ als we hen tegenkomen op straat. Als we het dansje nog eens doen in de klas, zeggen ze zelfs de woorden in het Nederlands mee na. De lesjes zijn weer fantastisch. Met plastic flessen worden er raketten gemaakt. Ze gaan de lucht in op de speelplaats en worden dan niet meer gezien. Enthousiaste wetenschappers van dienst zijn Julie en Tinne. Marieke en Yasmine geven weer een zalige zangles. Elien en Ella doen het vandaag in het Frans. Ze worden bijgestaan door mevrouw Bazon, een superlieve en gemotiveerde juf Frans. Laura en Marie dompelen de leerlingen onder in een Engelse muzikale les. ‘The lion sleeps tonight’ in hun klasje! Na de les van Marie-Caroline en Hannah kennen de kindjes alles over België in het Engels. Als Yasmine en Marieke een ballon krijgen van de kinderen met “We love Yasmine en Marieke” krijgen ze tranen in de ogen. Ze zijn niet de enigen die het vandaag niet droog houden... Na de voormiddaglessen is het de beurt aan Hannah en Marie-Caroline om bij Vladuts en Aura op bezoek te gaan. Bij Aura blijven ze twee uur lang. Aura wil geen afscheid van hen nemen en dringt erop aan om de les langer te laten duren. De andere Roemies gaan na de lessen naar Sala Nilania voor de verkiezing van Miss & Mister Hodora, een organisatie van Vasile en Laura. We zetelen in de jury en nemen die verantwoordelijkheid heel ernstig op. Tien koppeltjes strijden om de eer om een jaar Miss of Mister Hodora te zijn. Eerst is er een defilé, dan een quiz en tot slot een lange danswedstrijd waarbij we o.a. de chemie tussen het meisje en de jongen moeten beoordelen. Er is een klein kereltje van het vijfde leerjaar dat de show steelt. Sommige jongens dansen wat ongeïnteresseerd met hun meisje. Een heeft zelfs een kauwgum in de mond. De meisjes hebben hun mooistje jurkje aangetrokken. Na de verkiezing zijn er nog wat dansoptredens. Uiteraard mogen we ook genieten van een optreden van de plaatselijke dansgroep. Die heeft al heel wat prijzen in de wacht gesleept. Hij staat onder leiding van Dorel, de cafébaas/winkelier/choreograaf/ex-chiroleider. Dat is echt een toffe kerel! Rond half drie stormt iedereen naar buiten. Sala Nilania ligt erbij als een slagveld en de vloer is met slijk bedekt. We kunnen met alle Roemies mee in het vrachtgedeelte van de bestelwagen van ‘De Voorzorg’. Op die manier kunnen we ontsnappen aan de regen en de slijkdouches. In Sala Familie staan de tafels voor ons gedekt. Sala Familie is de feestzaal van de school. Voor de mensen van Nijlen is het wellicht leuk om te weten dat de naam inderdaad verwijst naar de gelijknamige feestzaal in hun dorp. De oorspronkelijke tafels en stoelen kenden een vorig leven in Nijlen en doen nu dienst in Sala Nilania in Hodora. We krijgen een koud voorgerechtje met hapjes, brood en beleg. Dan volgt een heerlijk romige risotto met champignons (tot grote vreugde van Ann, want die is daar gek op). Daar horen nog dikke lookworsten bij. Het smaakt! Tot slot zijn er ook nog lekkere koekjes. Vasile heeft voor muziek gezorgd. Ariane en Ann doen een walsje met Hans en Jan en even later krijgen ze ook de anderen op de dansvloer. Enkel fuifbeest Vasile mag vandaag niet dansen; zijn vader is onlangs overleden. We krijgen nog een afscheidsgeschenk van de school: een foto van de school die geplakt is op een mooi papierkunstwerkje, gemaakt door de kindjes in de knutselles. Echt knap! Ariane en Ann krijgen ook nog een kaarsenhouder en een kastlapje, gehaakt door de mama van Mihaela, de directrice! Wauw! Het is fijn om te horen dat iedereen tevreden is: de leerkrachten, Mihaela, de kindjes ... en wijzelf ook natuurlijk! Het was een buitengewone ervaring om hier te logeren en te werken met de kindjes. Al die kleintjes hingen aan onze lippen en waren zo enthousiast! Zalig. Steeds meer Roemies krijgen betraande ogen. Ze willen niet vertrekken. De kleintjes hebben hun hart gestolen. Als we na het feestje weer naar onze slaapplaats stappen, merken we dat een dikke elektriciteitsdraad naast de hoofdbaan zo goed als versleten is. Hij hangt nog met een dun stukje draad vast. Het ziet er erg gevaarlijk uit en het verklaart waarom we af en toe een panne hebben. We zijn moe en emotioneel vanavond, maar eerst doen we een poging om met zwabbers de grote Sala Nilania te lijf te gaan. We zouden geld geven voor een paar dweilen. Met die zwabbers lijken we het vuil enkel te verspreiden... Na een tijdje slagen we er toch in alles min of meer schoon te krijgen. Ook de keuken krijgt een beurt. Sommige Roemies delen de overschot van onze voorraden uit onder de armste gezinnen. Dan stoppen we al onze spulletjes weer in onze rugzakken en maken we ons klaar voor onze laatste nacht in Hodora.

Woensdag 3 april 2013

Vandaag zijn het Marie en Laura die extra vroeg opstaan om het ontbijt te bereiden en het afwaswater op te zetten. De rest van de Roemies kunnen tot kwart over zes in bed blijven liggen. Het regent een beetje vandaag, gelukkig niet hard, zodat de ochtendgym gewoon kan doorgaan. Het is weer een denderend succes, vooral de ‘Chiwawa’ met de bijpassende komische gebaartjes. Ook Ann en Ariane laten zich helemaal gaan. Ariane neemt bij het laatste liedje helemaal het voortouw. Al die enthousiaste kinderen met hun blije snoetjes gaan helemaal uit hun dak!

En dan gaan we naar de klasjes van de kleinste kindjes, die van het eerste, tweede en derde leerjaar. De jongens, Daan en Matthias, geven dansles aan de allerkleinsten. Tinne en Julie spelen een piratenspel met hun klasjes. Ze wisselen rustige activiteiten af met bewegingsspelletjes in de hal van de school en ze krijgen hun kindjes superenthousiast! Magda staat hen bij voor de vertaling! Hanne en Marie-Caroline knutselen een mooie dromenvanger in elkaar met kleurtjes, pareltjes en pluimpjes. Echt knap! Lieve bracht voor deze les een lamineertoestel mee! Ze maakten ook een memoryspel met typisch Belgische onderwerpen en ook met foto’s van de Roemies. De kinderen vinden het geweldig! En dan is er ook nog een superleuke zangles in de klas van Ella en Elien. Zij worden bijgestaan door Laura, de plaatselijke juf Engels. Marieke en Yasmine moeten het zonder vertaler stellen, maar dat lukt hen heel aardig. Ze hebben een klasje met maar liefst 27 kindjes en dus hebben ze voor twee activiteiten gezorgd: terwijl de ene helft van de klas een doek beschildert, zingt de andere helft liedjes met Marie. Voor de canon springt Ann bij. Een toffe juf begeleidt haar klasje en helpt ons waar ze kan, ook al verstaat ze nauwelijks Engels. Het zijn vandaag weer leuke lessen. Leraar Vasile komt ons vertellen dat de juffen en de kinderen erg tevreden zijn! Ook voor ons zijn dit superleuke ervaringen die we wellicht nooit zullen vergeten!

Laura en Marie trekken na de afwas naar Vladuts en Aura keren dan op hun stappen terug om alvast te beginnen met het bakken van pannenkoeken. Ook Ariane, Marie-Caroline en Hanne gaan de ‘pannenkoekenbak’ mee voorbereiden. Na de les komen de armste kinderen naar onze eetzaal voor een pannenkoekenlunch. Het is een ware overrompeling. De directrice had ons een lijst met 35 namen van kindjes bezorgd. Er kwamen minstens 45 kindjes langs!  Sommige kinderen zijn echt veel te dun gekleed voor dit weer, ze zien er door en door verkleumd uit. Ook Lieve, Hans en Jan komen langs voor een pannenkoek met Belgische bruine en blonde suiker. En dan is het onze beurt om in de pannenkoeken te duiken. Uren staan Marie en Laura achter het fornuis. Om twee uur vertrekken Marieke, Yasmine, Daan en Matthias terug naar Iosupeni, het speelveld helemaal aan de andere kant van het dorp. Omwille van het regenachtige weer is de opkomst nu een stuk lager, het grasveld ligt er ook wat zompig bij, maar dat kan de pret niet bederven.

Lieve, Hans en Jan geven Ariane en Ann ondertussen een lift naarDelia, een lief gehandicapt meisje van acht. Ze ziet er niet ouder dan vijf uit, dat is ook ongeveer haar mentale leeftijd. Omdat ze klompvoetjes heeft, kan ze niet naar school, maar twee keer per week komt er een juf langs om haar gedurende twee uur huisonderricht te geven. Het zou leuk zijn om hier volgend jaar ook langs te komen met een nieuwe groep Roemies, net zoals we dat nu al doen bij Aura en Vladuts.

En dan is er voor het eerst sinds onze aankomst in Hodora een rustmoment. Dat doet ontzettend veel deugd. Elien maakt van de gelegenheid gebruik om op en neer te wippen in haar bed. Ella begint alvast met de voorbereiding van de lesjes van morgen, Matthias herschikt zijn spullen in de rugzak, Magda leest een beetje, Ariane gaat op zoek naar melk, Daan amuseert zich met de meisjes op de andere kamer en Ann komt tot rust tijdens het schrijven van de blog.

De sfeer is echt tof. We doen allemaal ons best om dit avontuur te laten slagen, iedereen ‘ziet werk’ en neemt initiatief, er wordt veel gelachen, o.a. met Daans ijskoude humor en de aanstekelijke slappe lach van Ariane en Ann.

Voor de meesten is deze reis emotioneel toch wel een zware uitdaging. Hannah liet vandaag al een traantje toen ze eraan dacht dat ze de kindjes hier over twee dagen  moet achterlaten... Hier vertrekken zal niet simpel zijn. De kindjes zijn zo schattig en aanhankelijk. We smelten als ze naar ons toekomen voor een knuffel of als ze hun handje in dat van ons wriemelen.

   

Fotoreportage van de Roemies in Hodora

Dinsdag 2 april 2013 – Hodora

Dinsdag 2 april 2013 – Hodora

De school begint hier al om 8 uur, dat betekent dat wij extra vroeg opstaan! Ella en Elien leggen ons in de watten met een heerlijk ontbijt met wentelteefjes en met zelfgemaakte eier- en tonijnsla voor tussen onze boterham! Mmmm!

Vandaag stappen we tussen de kindjes en de karren met paard naar school. Het is een mooie weg met hier en daar felgekleurde huisjes. We boffen: ook vandaag schijnt het zonnetje! Op zo’n mooi weer hadden we absoluut niet durven hopen. Volgens de weersvoorspellingen zouden we in winterweer terechtkomen. Niet dus!

We starten de schooldag met ochtendgym op muziek, buiten op de speelplaats voor alle kinderen van de school. Zelfs de kleutertjes doen mee en aan hun gezichtjes en enthousiaste bewegingen te zien vinden ze het GE-WEL-DIG! Zalig! In tegenstelling tot vorig jaar doen er nu verschillende juffen mee, met evenveel enthousiasme als hun kindjes.  Soms is het ook enorm grappig. Zo is er ook het liedje ‘Tsjitjsiwa’ waarbij alle kinderen rondhuppelen met hun achterste ferm naar achter gestoken, hun voeten naar binnen gedraaid en hun tong uit hun mond. Hilarisch is dat!

En dan starten de lesjes in de klassen. Vandaag vormen de klassen van het zevende en achtste leerjaar de doelgroep. Daan en Matthias zien er in hun witte labojas uit als echte wetenschappers. Tijdens hun eerste les komen ze nog wat aarzelend uit de hoek, maar daarna laten ze zich helemaal gaan als leerkrachten en toveren ze eieren in een fles, laten ze een mengsel van bakpoeder en azijn expanderen in een rubberen handschoen en leren ze de leerlingen nog allerlei andere tovertrucs. Marieke en Yasmine brengen op de gekende enthousiaste manier een Engelse les over het menselijk lichaam! Je zou zweren dat ze dat al jaren doen! De leerlingen (en ook Ariane en Ann) zijn helemaal onder de indruk van hun prestaties. Julie en Tinne doen het ook fantastisch in hun Franse les. Een deel van de les gaat buiten door en het is deugddoend om te zien hoe alle leerlingen er helemaal in opgaan! Ze rennen en springen en roepen antwoorden in het Frans alsof hun leven ervan afhangt. Marie-Caroline en Hannah hebben een wiskundequiz opgesteld. Ze brengen alles rustig aan en zijn erg uitnodigend. Knap. Tijdens het derde lesuur is er even geen enkele Roemeense leerkracht aanwezig in hun lokaal en dat vinden ze best leuk zo, zonder pottenkijkers. Het moet ook gezegd worden: hen lukt hen aardig! Knap werk! Laura en Marie doen aan teambuilding met hun klassen. Het enthousiasme en de energie spatten ervan af. De Roemeense leerlingen genieten zichtbaar van de lesjes van onze Roemies. En voor onze Roemies is het ijs nu gebroken. Morgen komen de kleinste kindjes van de lagere school aan de beurt!

Matthias en Daan worden door de klas van leraar Vasile uitgedaagd om een potje voetbal te spelen op het pleintje achter de school. Het gaat er hevig aan toe en uiteindelijk moeten onze jongens het onderspit delven, maar plezier is er volop!

Elien en Ella hebben vandaag nog geen les gegeven aan een klas. Na het ontbijt zijn ze langsgegaan bij Aura en daarna bij Vladuts. Het lesje bij Aura vonden ze een toffe ervaring, over het bezoek aan Vladuts geraken ze niet uitgepraat. Ze hebben samen met hem bewegingsoefeningen gedaan en hij kreeg ook een massage. Heel de tijd was hij luidop aan het lachen. Hij heeft er duidelijk enorm van genoten, net als Elien en Ella!

Om half drie starten we met de pleinspelen. Er zijn een heleboel kinderen (tussen 50 en 70) opgedaagd. Er zijn zelfs mama’s die hun kleintjes bij ons komen afzetten! Tof!

We zijn doodop als we in optocht samen met de kinderen in de richting van onze slaapplaats stappen. Bij elk hoekje wordt de groep iets kleiner, maar we zijn nog altijd met velen als we aan het speelpleintje voor onze klasjes aankomen. We halen de bal, de springtouwen en het stoepkrijt uit de bak van Julie en we beginnen opnieuw aan een rondje ‘spelen met de kinderen’.

Ondertussen beginnen Hannah en Marie-Caroline aan hun wokgerecht met rijst en kruidige kip. Lekker!!!

Omdat het zo koud is in onze eetzaal en keuken, ruimen we alles samen op. Zo is het werk snel achter de rug en kunnen we snel naar onze warme slaapklasjes. We vergaderen nog even om de volgende dag praktisch te regelen en dan duiken we ons bed in.

Slapen doen we niet meteen. Daan komt weer zo grappig uit de hoek dat Ariane en Ann de slappe lach krijgen en binnen de kortste keren liggen we allemaal te lachen.

Dit was weer een fijne dag!

deze avond zorgen Hannah en Marie-Caroline voor het diner. Ze gaan een wokgerecht bereiden! Mmmm!!!!

Maandag 1 april 2013

Om zeven uur gaat de wekker af. De meeste Roemies hebben heerlijk geslapen, ondanks wat gesnurk en vreemde nachtelijke boodschappen over boterhammen met choco (we hebben ook iemand die af en toe babbelt in haar slaap) en geblaf van vechtende honden. Om half acht komt Dan met de bestelde 9 broden. Het is ijskoud in de ontbijtzaal en op de toiletten vanwege de vochtigheid. Gelukkig schijnt de zon. Gewapend met een volle boterhammendoos en voldoende water in onze rugzakjes trekken we naar het schooltje. Gisteren vonden we dat het dorpje er eerder troosteloos uitzag, in het zonnetje wordt het allemaal veel mooier. De mensen op straat zwaaien en zeggen vrolijk goeiedag! Een oma staat te wenen aan de straatkant, haar man is net overleden... Op school worden we meteen verwelkomd door een groep kinderen. Ann en sommige van de kindjes herkennen elkaar en hebben pretlichtjes in de ogen. We worden ontvangen door de directrice, Mihaela. Het is een fijn weerzien! We horen dat ze vorige week op een vergadering voor directies over ons project heeft gesproken en het resultaat is dat de inspectie er een lovend artikel over geschreven heeft. Leuk! Leraar moedertaal en cultuur, Vasile, en zijn collega Engels, Laura, geven ons bij wijze van introductie een toffe presentatie met uitleg, gesprekjes en filmpjes over Roemenië. Het is boeiend en verhelderend. Nu weten we meer over de geschiedenis van het land, de bekende Roemenen, de landschappen en ga zo maar verder. Wisten jullie bijvoorbeeld al dat Zamfir met de panfluit een Roemeen was? We houden even pauze met de kinderen op de speelplaats (zalig en tof, er wordt gebabbeld, geknuffeld en tikkertje gespeeld). Daarna stellen we ons voor in alle klassen, ook in de kleuterklasjes! De kindjes zien er zo schattig uit en ondanks hun verlegenheid zijn er heel wat die niet kunnen blijven zitten van enthousiasme! We worden helemaal vertederd door die aanblik! Magda gaat overal met ons mee. We boffen met haar; ze helpt ons waar mogelijk en haar vertalingen vergemakkelijken de communicatie en de afspraken aanzienlijk! Het is ook een supertoffe vrouw die door de hele groep gewaardeerd wordt! Tijdens de voorstellingen in de klassen, valt plots de elektriciteit uit en ook de noodgenerator laat het afweten. Deel twee van de inleiding van Vasile en Laura wordt daarom uitgesteld naar een andere dag. We eten onze boterhammen op en gaan langs bij Aura, een 26-jarig gehandicapt meisje. Ze kan niet praten en ze is spastisch, maar ze kan zich met haar kreten en lichaamstaal wel verstaanbaar maken. We zijn allemaal getuige van haar enorme vreugde als ze ons ziet, ze straalt gewoon. Haar lieve mama verstaat haar goed en zij spreekt bovendien ook Frans, dus dat zal ons zeker helpen als we hier de volgende dagen terugkomen voor onze lesjes! We worden er allerhartelijkst ontvangen. Aura wordt naar buiten gebracht in haar rolstoel en wij krijgen allemaal limonade en chocoladecake, speciaal voor ons gebakken door de mama. Onze volgende stop is het café van Gheorge en Constantsa. Dat is het gezin bij wie Tessa en Ann twee jaar geleden logeerden. Ze zorgen nu ook al de tweede keer voor onze boodschappen. De leerlingen bestellen er een drankje; de meisjes gaan voor een glas limonade (25 cent) en de jongens wagen zich aan een halve liter Ursus (bier) (80 cent). Ariane en Ann willen ook iets bestellen, maar ze krijgen niet de kans; ze moeten de gastheer en gastvrouw volgen naar hun ‘living’ voor een drankje. Het is een bijzonder hartelijk bezoekje. Het verblijf twee jaar geleden bij dit gastgezin was heel bijzonder en het weerzien doet deugd. De leerkrachten moeten veel moeite doen om er weg te geraken alvorens de gastheer hun glas weer heeft volgeschonken. En dan gaan we langs bij Vladuts, een heel zwaar gehandicapt jongetje. Zijn gezin is erg arm, ook bij hen worden we weer heel warm ontvangen. Hube en Lars, de zoontjes van Ariane, hebben voor Vladuts een grote beer/rugzakje meegegeven. Vladuts lacht zijn tanden bloot en heeft duidelijk meteen een boon voor de beer! De beer is een groot succes! Wat een lief gebaar van Hube en Lars! We zingen nog wat liedjes, al dan niet met bijpassende gebaartjes en de pret van Vladuts kan niet op. Net als bij Aura zal er per halve dag een duo Roemies bij hem langsgaan. Voor hem staan er geen lesjes op het programma, wel animatie, massage en spieroefeningen. Maria, zijn mama, staat erbij met tranen in de ogen van ontroering. Deze bezoekjes hebben ons enorm aangegrepen. En dan is er plots een berichtje van Lieve: na drie dagen op de baan is ze met twee vrienden aangekomen in Hodora. We gaan zo snel mogelijk terug naar onze ‘thuis’. We vinden er een bestelwagen van ‘De Voorzorg’, maar geen Lieve. Geen nood, Ann herinnert zich waar Dan ongeveer woont, ze vermoedt dat ze waarschijnlijk daar zitten in afwachting van onze komst en inderdaad, ze treft hen daar aan. Yes! Hun bestelwagen zit propvol materiaal voor het dorp! De dozen met ons materiaal worden naar binnen gedragen. Wat een geluk dat Lieve en haar vrienden (Jan en Hans) het slechte weer in Europa hebben getrotseerd! Het is ondertussen al tijd om te gaan koken. Het bezoek aan de schapenboerderij van Dan en Elena zal voor een andere dag zijn. Er wordt ook nog wat gewinkeld, want blijkbaar is niet alles van het aankooplijstje geleverd. We zijn flexibel! Tijdens het koken wordt er uiteraard honderduit verteld. Zo is Marieke zo onder de indruk van de schattige kindjes hier dat ze vastbesloten is om later zelf mama te worden. De spaghetti van vanavond is echt lekker. Iedereen is blijkbaar hongerig; de gigantische potten zijn helemaal leeg! De afwasploeg zet meteen ook de ontbijttafel klaar en maakt ook al tonijn- en eiersla voor de brooddozen van morgen! Voor we in ons bed kruipen, houden we nog even een groepsgesprek om deze indrukwekkende dag te evalueren. Morgenvroeg staat de ontbijtploeg extra vroeg op voor wentelteefjes! Wat een vooruitzicht!

Zondag 31 maart 2013 – Paastrip van Boekarest naar Hodora

We hebben geslapen als roosjes in onze superdeluxe bedden. Jammer dat de nacht net nu een uurtje korter was! Verrassing tijdens het douchen: ze hebben hier een lichtgevende douchekop: de lichtjes veranderen van kleur van groen over blauw naar rood. Om half negen worden we beneden verwacht aan het ontbijtbuffet. We zijn helemaal onder de indruk: er is versgeperst sap, koffie of thee zoals we die willen (latte, capucino, ...), echte champagne, broodjes, heerlijke belegde pannenkoeken, hapjes van kruidenkaas in een jasje van gegrilde courgette, ... Fantastisch, dit is echt de naam ‘paasbrunch’” waard. Om kwart voor tien komt Magda, onze Roemeense begeleidster die ons o.a. zal bijstaan met vertalen. Vervolgens vertrekken we met ons 15 met de taxi naar het station, kopen we onze treintickets en onze lunch voor vandaag en dan zijn we weg. De lange treinrit is behoorlijk confronterend. Laura zegt dat ze op enkele uren meer armoede heeft gezien dan in alle jaren daarvoor. We rijden ook langs een kerkhof voor tanks en vervallen fabrieken. De streek van onze eindbestemming is behoorlijk groen en heuvelachtig. Mooi! We zien honderden ooievaars! Ze zijn hier pas aangekomen om een nest te bouwen! In het station van Pascani duwt een groepje zigeunerkinderen een oude man op de sporen, ze spugen ook op hem. Ann roept om hen te stoppen, wij zijn allemaal enorm verontwaardigd. De aanwezige Roemenen negeren de hele situatie. Ook de mama van de zigeunerkinderen reageert niet. We zijn geschokt... Om half zes worden we door twee Mihais met een minibusje opgewacht in het station van Tirgu Frumos. Dat is een blij weerzien voor Ann. De Mihais brengen ons naar Hodora, eerst naar onze kleuterklasjes/slaapzaaltjes om onze bagage af te zetten en dan naar een klasje in de hoofdschool waar het avondeten voor ons klaarstaat: tomatensoep met brood, aardappelen met boter en gebakken kippenlevertjes, gevolgd door een speciaal paasgebak. Er staat ook een schotel met hard gekookte eieren met een rode schaal. Die horen bij een paasritueel: twee eieren moeten tegen elkaar geslagen worden. dan moet de ene zeggen dat Christus is verrezen, de andere moet dat beamen, dan worden de eieren nog een keer tegen elkaar geslagen en de persoon wiens ei het meest kapot is, mag het opeten, de andere heeft pech. Voldaan stappen we terug naar onze slaapplek, dat is een wandeling van ongeveer twintig minuten langs de hoofdweg. Onderweg ontmoet Ann verschillende bekenden. Uiteraard stopt ze dan altijd voor een babbeltje met als resultaat dat ze bijna de hele weg rennend moet afleggen. Met zoveel lichaamsbeweging zal ze goed slapen vannacht! Om half negen komen Gheorge en Constantsa eraan met hun auto vol eten. Zij waren zo lief om voor ons te gaan winkelen! Om een uur of tien kruipen we allemaal in bed; we maken zoveel mee en zijn ’s avonds echt doodop. Tijdens deze reis hebben we geen zin om lang op te blijven! We hebben onze nachtrust nodig.

Foto's

Er zijn foto's toegevoegd aan de blogberichten van donderdag en vrijdag!

Zaterdag 30 maart 2013 – Boekarest

De paashaas is hier al geweest: lieve kleine konijntjes in chocolade vrolijken de ontbijttafel op! Na het ontbijt maken we onze picknick klaar voor tijdens de treinreis naar Boekarest. Vier taxi’s brengen ons naar het station van Brasov. Daar is het niet vanzelfsprekend om aan treintickets te geraken. De twee eerste loketbediendes hebben geen zin om de prijs uit te rekenen en 14 tickets af te drukken. De derde, onze laatste kans, heeft gelukkig wel zin om ons te helpen! Oef! We verlaten de besneeuwde Karpaten in een moderne trein. Ariane en Ann komen niet meer bij van het lachen wanneer ze de springfoto’s bekijken op de notebook. Dolle pret is het ook als Matthias het volgende ‘Groot dictee der Nederlandse taal’ opneemt met hilarische zinnen. Voor de meeste Roemies is de treinreis de uitgelezen kans om lekker onderuit te zakken en wat te rusten! Om twaalf uur bereiken we Boekarest. We gaan op zoek naar vier taxi’s. Nog voor we het station uit zijn, worden we aangeklampt door een opdringerige oude chauffeur die ons voor een ‘prijsje’ van tienmaal het normale bedrag naar ons hotel wil brengen. Als we hem duidelijk maken dat we de normale prijzen kennen, reageert hij furieus. Pech voor hem. Het is blijkbaar niet evident om als toerist voor een normale prijs een taxi te nemen. Een ‘neen’ kunnen sommigen ook niet verdragen. Eén gaat zelfs zover om op Ann te spugen. Gelukkig komen er net twee veiligheidsagenten voorbij. Als we hen de situatie voorleggen, reageren ze verontwaardigd. Ze helpen ons met het vinden van een betrouwbare chauffeur en die duidt meteen zijn vrienden aan onder de taxibestuurders. Uiteindelijk geraken we vlot en tegen het gangbare tarief op onze bestemming. Mission accomplished! In het hotel krijgen we luxeuze kamers tot onze beschikking en worden we verwelkomd met een ontvangstbuffetje. Daan krijgt niet genoeg van zijn elektronisch bed waarmee je de hoogte van het hoofd- en voeteneinde kan instellen. Als blijkt dat hij met een druk op de knop ook de gordijnen kan openen en sluiten, kan de pret voor hem niet meer op. Om twee uur krijgen we bezoek van Adina en Mihai, twee Roemeense vrienden van Ann die deze namiddag en avond onze gids zullen zijn. Ze brengen ook de laptop mee met Roemeens klavier die we bestelden met de opbrengst van de cake- en dessertenverkoop van december. Die zullen we maandag in het schooltje van Hodora plechtig overhandigen aan de directrice. Het is ondertussen prachtig lenteweer geworden! Heerlijk! We stappen door het oude centrum naar het Paleis van Ceaucescu. We proeven er van zijn grootheidswaanzin. Een Engelstalige gids troont ons van de ene zaal naar de andere. Ze zijn om ter imposantst en met de duurste materialen gemaakt. Die komen allemaal uit Roemenië, net als de 700 architecten en de duizenden arbeiders en kunstenaars die hier al dan niet gedwongen aan werkten. Ook nonnen moesten hand- en spandiensten verlenen aan de dictator, letterlijk dan: ze versierden enorme gordijnen met gouddraad en indien ze niet wilden meewerkten, ja, dan betekende dat het einde van hun klooster ... Ze hadden dus weinig keus. Het is op het Pentagon na het grootste gebouw ter wereld! Na anderhalf uur hebben we drie kilometer afgelegd, maar nog maar 2% van het gebouw gezien. Onder de grond zouden nog 9 verdiepingen zijn en verstopt onder de grond zou de geheime dienst huizen, maar daar weet de gids zo goed als niets over te melden. Of mag ze haar mond niet voorbijpraten? We gaan weer richting oude stad, komen er Vlad Tepes nog eens tegen en lopen er tussen vele indrukwekkende gebouwen. Sommige zijn mooi gerenoveerd, maar anderen staan werkelijk te verkommeren. We komen ook vele kunstwerken tegen die her en der in de stad zijn neergepoot. Adina en Mihai vertellen ons wat er wordt voorgesteld. Het is leuk om de namen van de koningen te kunnen plaatsen na het bezoek aan Bran en Peles gisteren. Mihai en Adina zijn echt goed op de hoogte en ze kunnen heel tof vertellen. We bestoken hem met vragen over politiek, geschiedenis, de Roemeense orthodoxie en de problemen van het land. Het is superinteressant! ’s Avonds wacht ons een diner in ‘Caru cu bere’, een van de plekken waar het eerst bier werd getapt. Het is een prachtig gebouw met talrijke muurschilderingen, mooi houtsnijwerk en brandglas in de mooiste kleuren. We krijgen er allemaal typisch Roemeense hapjes voorgeschoteld. De sfeer wordt ook nog verder opgevrolijkt door dansvoorstellingen. Ook Daan, Matthias, Ariane en Ann worden op de dansvloer uitgenodigd. In het restaurant is ook Magda erbij. Zij zal ons vanaf morgen begeleiden op onze trip naar Hodora! Het ziet er een keitoffe uit! Adina, Magda en Mihai begeleiden ons terug naar het hotel. We zijn erg moe en deze nacht gaat ook hier de zomertijd in. Dat betekent dat de nacht een uurtje korter is, net nu we in die superbedden slapen! We gaan het niet aan ons hartje laten komen! Slaapwel!

Vrijdag 29 maart 2013 – naar Bran en Sinaia

Het is lekker zonnig weer vandaag. Chauffeur Ilie pikt ons met zijn comfortabele minibus op aan het hotel voor een dagtocht in Transsylvanië. Onze eerste stop is in Bran. Daar staat immers een prachtig kasteel hoog op een rots. Dracula – of liever  Vlad Tepes aka Vlad the Impaler (hij stak zijn tegenstanders levend op een XXL-satéstok en liet hen daar wegrotten ter afschrikking van andere tegenstanders) heeft daar in een duister verleden ooit drie nachten gelogeerd. Vandaar dat dit pareltje van een kasteel nu bekendstaat als ‘het kasteel van Dracula’. In die hoedanigheid lokt het jaarlijks duizenden toeristen. Een bekende bewoonster van het kasteel was koningin Maria, dochter van Russisch-Britse vorstelijke ouders en vrouw van koning Ferdinand. Hij was eerder teruggetrokken en zij sprong des te meer in het oog als supporter van armen en kunstenaars en verdedigster van het vaderland. Dit is de Roemeense koningin der harten. Het kasteel is ingericht zoals het eruit zag toen zij er woonde met haar stille man en zes kinderen en het kan ons echt bekoren. De leerlingen kopen er een Draculasouvenir voor hun leerkracht Engels, Ariane en Ann doen een walsje in de koninklijke woonkamer en er is een Berlaarse fotoshoot op het binnenpleintje met Ariane, Laura en Marieke.

Onze volgende stop is de burcht van Rasnov. Die is hoog op een heuvel gebouwd met een prachtuitzicht op de vallei en de bergen in de omgeving. Een tractor is vermomd als locomotief en wij nemen plaats in de rijtuigen erachter. Zo bereiken we de top. De burcht is al heel erg oud. De Romeinen hebben dit plekje uitgekozen en drukten er hun stempel op. In het burchtcomplex staan als Romeinen verklede Roemenen.

In ons busje wordt er voluit gezongen. Het moet gezegd: zelfs het driestemmige ‘Berlaar is a wonderful place’ klinkt heel erg goed. We klinken als een koortje!

Op weg naar Sinaia slaat de vermoeidheid toe. Vele jonge Roemies vallen in slaap. Ondertussen verdwijnt het zonnetje en begint het te sneeuwen en nog geen beetje! Het weer slaat helemaal om. Geen nood, we zijn erop voorzien!

Het is half twee als we op onze eindbestemming stoppen voor een snelle calorierijke hap in een plaatselijke bakkerij en koffiezaak. Voor weinig meer dan een euro proberen we allemaal enkele stukken hartig en zoet gebak uit. Mmm.

Ilie brengt ons naar het klooster. De kloosterkerk is echt de moeite. Die is knap versierd met iconen, mooie matten en vooral prachtig verguld houtsnijwerk en muur- en plafondschilderingen. We zijn er nog maar net of een soort mis begint. Er staan geen stoelen in het kerkje, enkel vooraan is er zitplaats voorzien voor de paters. De gewone gelovigen komen en gaan, staan recht, gaan een icoon kussen of aanraken, maken snelle kruistekens en dat drie keer na elkaar. Het is enkel de voorganger die zingt en praat. Ook hij loopt binnen en buiten, maar hij blijft ondertussen wel steeds aan het woord. We merken vele verschillen met onze eigen kerkdiensten en rituelen. Hier willen we graag meer over weten. Adina zal ons morgen wel wijzer maken.

De laatste bestemming van onze dagtocht is het koninklijk paleis van Peles. We moeten nog een eindje stappen door een park. Er ligt een dik pak sneeuw en de bui is nog volop bezig. Zo ziet het kasteel er nog sprookjesachtiger uit! Het loont echt de moeite om eens wat afbeeldingen van het kasteel op te zoeken op google! We moeten allemaal van die sloefjes onder onze stapschoenen binden. Anders komen we er niet in! We krijgen een rondleiding in het Engels en zijn echt onder de indruk van dit kasteel. Het dateert van laat in de 19^de eeuw en het is het eerste kasteel van Europa met centrale verwarming en elektriciteit. Elke kamer of zaal heeft een eigen stijl. We beelden ons in dat we met lange rokken en op onze sokken op de dikke tapijten door het kasteel schrijden.  Heerlijk. Dit kasteel valt meteen bij iedereen in de smaak. Tinne droomt luidop om hier ooit haar trouwfeest te organiseren, Marieke wil hier wel een nachtje doorbrengen in de koninklijke suite en Daan en Ariane demonstreren hun danskunsten..

Ook vanavond gaan we weer gezellig uit eten.

Terwijl wij volop de dag evalueren, horen we boven ons veel Berlaars gelach en getier!

Morgen vertrekken we naar Boekarest en ontmoeten we Adina, Mihai en Magda! We kijken er al naar uit!

Donderdag 28 maart 2013 – Brasov

Kleine sneeuwvlokjes dwarrelen naar beneden als we wakker worden. Tijdens ons lekker uitgebreid ontbijt verdwijnen die! Yes! Vandaag gaan we op ontdekkingstocht in Brasov! Het is een mooi middeleeuws stadje met veel verborgen pareltjes. Het is ook prachtig gelegen tussen twee heuvels die nu nog met sneeuw bedekt zijn. De stad heeft duidelijk Holleywoodallures; bijna bovenaan zo’n heuvel vormen grote witte letters ‘BRASOV’. Dat is voor al die toeristen die niet goed meer weten waar ze zijn beland. Door de sneeuw steken die letters overdag niet meteen goed af. ’s Avonds zijn ze feëriek verlicht, echt knap!

We boffen echt met het weer. Het is een stuk minder koud dan gisteren en in de loop van de voormiddag begint de zon te schijnen. Wie had dat gedacht?

De Roemies verkennen het stadje. Bij allerlei bezienswaardigheden voeren ze leuke opdrachten uit. Zo spelen ze een sprookje na bij een Eftelingachtige stadspoort! Dat leidt tot hilarische taferelen.  Julie aka Assepoester loopt zonder schoen een trap af, achtervolgd door de mooie prins aka Elien. Iedereen speelt een rol. Zo zijn Matthias en Daan resp. de voor- en achterkant van een paard en Marie en Laura vormen samen op harmonische wijze een koets. Hannah en Jasmine spelen op overtuigende wijze de stiefzussen. De anderen staan stijf in het gelid als lijfwacht. Ariane staat erbij en kijkt ernaar en Ann legt alles vast op de gevoelige plaat. We springen ook binnen bij Ovidio in zijn stadsmuseum. In grappig Roemeens doorspekt met wat Engels probeert hij zich verstaanbaar te maken. Marie-Caroline mag een crinolinejurk aantrekken en Matthias ontpopt zich als een heer van stand met een lange geklede jas en hoge hoed in de stijl van 150 jaar geleden. Hij lijkt net de directeur van ‘the chocolate factory’! Het gesprekje met twee onthaalleerlingen in het college is van korte duur. De directeur stuurt de Roemies weer naar buiten. Ondertussen ontsnappen drie van zijn eigen leerlingen door het raam van hun klaslokaal. In het smalste straatje organiseert mama Ella een leuk spelletje en wordt er een poging gedaan  door de Roemies om zich klem te zetten tussen de twee muren van het steegje zonder de grond te raken! We bezoeken ook enkele orthodoxe kerkjes. Vaak zijn die verborgen achter een winkel of op een binnenkoertje. En dan zetten we koers naar een heel mooi kerkhof buiten het centrum en een kerk met een prachtige toren. Met de kaart in de hand loodsen Ella en Marie-Caroline de groep daarna naar de oude verdedigingsgordel op een heuvel aan de rand van de stad. Van daaruit hebben we niet enkel een prachtig uitzicht over het oude centrum, maar wordt er een een groepsspringfoto gemaakt. We lopen op ons gemak terug naar het oude centrum en duiken binnen in een alleraardigst koffiehuis! Sommigen gaan hierna nog even shoppen en om half zeven is het tijd voor het diner in een stijlvol restaurant. Heerlijk sfeertje, lekker eten, gezelligheid troef.

Woensdag 27 maart - Van Berlaar naar Brasov 2013

Reisgroep Ann (met Ella, Laura, Marieke, Julie en Matthias)

We  hebben nog prut in onze ogen als de papa van Ella ons oppikt omstreeks 2.45 uur. De wereld slaapt nog en wij zitten al vol adrenaline! Om half vier zijn we reeds in Zaventem!  Ondanks het vroege uur staat er een rij aan te schuiven aan de incheckbalie. Ze zijn net begonnen met de overschakeling naar een ander informaticasysteem en het afdrukken van de bagagelabels loopt nog niet gesmeerd. Gelukkig staan ‘de mannen van de ICT’ paraat om het euvel op te lossen.

Terwijl we wachten op onze vlucht, passeren de schoolvrienden van de Barcelonareis. Het komt tot een heuse verbroedering en we leven ook helemaal mee met de spannende avonturen van Alexandra die haar ID thuis vergat in de scanner. Er is opluchting alom als haar ouders net op tijd in Zaventem arriveren met het onmisbare kaartje!

De eerste vlucht naar Amsterdam kan je beslist een ‘vluggertje’ noemen. Tussen opstijgen en dalen in hebben we net genoeg tijd voor het wegwerken van de honingkoek met een fruitsapje.  Nog geen 25 minuten duurt deze vlucht, perfect, want dit is meteen ook de luchtdoop voor Laura en Matthias. Julie beslist dat met deze vlucht haar vliegangst verdwenen is.  We vliegen erg laag bij de grond en hebben dus een prachtig uitzicht. We zien de haven van Antwerpen en de Noordzee, een vreemde route naar Amsterdam, niet?

De luchthaven valt ons reuze mee. We liggen er in comfortabele zetels in het zonnetje en genieten er van een lekker ontbijtje. De sfeer is dik in orde. Allerlei vertrouwelijkheden worden in de groep gegooid.

We krijgen ondertussen bericht van de andere Roemies. Ook zij zijn voltallig en staan vertrekkensklaar in Zaventem! Yes, de zieken van gisteren zijn er dus ook bij!

En dan is het tijd voor de vlucht naar Boekarest. We moeten opnieuw door de security. Het drankje dat Laura net heeft gekocht, mag niet mee, terwijl dat van Ella niet eens opgemerkt wordt. En de Roemenen die achter ons zitten in het vliegtuig slaagden er zelfs in om bier binnen te smokkelen. Een bierwalm komt ons tegemoet als we plaatsnemen. Als dat maar goedkomt...  De zware kerel die net achter Laura zit, koestert blijkbaar amoureuze gevoelens voor haar zetel ... of voor Laura? Die is daar niet van gediend! Dit zal wel geen verrassing zijn voor hen die deze pittige dame kennen.  De kerel weet echter niet van ophouden. Hij krijgt de ‘boze blik met dito commentaren’ van Ann, maar die aanpak helpt maar tot het volgende biertje... Uiteindelijk wordt een steward erbij betrokken. Samen met een collega komt hij met ons een praatje maken in het Nederlands. Ondertussen houdt hij ook de dronkelappen achter ons in de gaten. Het werkt. Vlak voor de landing krijgt Laura nog een zakje met snoepjes van KLM mee voor de kindjes van Hodora! Geweldig!

We landen om 13.00 uur Roemeense tijd (een uurtje later dan in België) en een half uurtje is het de beurt aan de andere reisgroep.  We heten hen luidkeels welkom op Roemeense bodem!

Reisgroep Ariane (Daan, Marie Daniels, Yasmine, Tinne, Hannah, Marie-Caroline, Elien)

Om 6u15  staat iedereen  aan de Starbucks in Zaventem. De sfeer is gemoedelijk, rustig en ongedwongen. De incheck verloopt zonder problemen. We verlaten het Belgiëland met schoenen en riemen uit, door de bieper.  Oef, niemand heeft verboden wapens bij, zelfs Daan niet. We hebben nog alle tijd voor het vertrek en nestelen ons in de stoeltjes voor het Starbucks café in de taxfree zone. We worden getrakteerd op een warme chocolademelk met slagroom en caramel, aangeboden door een vriendelijke breedlachende donker getinte jongeheer. Toate bune! Onze vlucht in Frankfurt vertrekt op tijd. Een uurtje vliegen en net op het nippertje de volgende vlucht gehaald. Een stap op het vliegtuig, en je merkt het direkt, nu begint het,.... De doordringende geur van chemisch afgebroken aftershave en zenuwachtige zweetoksels. Ja, we zitten op de juiste vlucht richting Boekarest. Met 20 minuten vertraging landen we op het asfalt van Otopeni. Een joelende bende Belgen verwelkomt ons. Eindelijk terug herenigd.

Pas om 15.00 uur hebben we een aansluiting naar Boekarest (eerst met een minibusje waarin Roemies en bagage worden opeengestapeld, daarna met een trein). In het station van Boekarest slaan we nog wat mondvoorraad in en dan vertrekken we met de trein naar Brasov. 

Het is een heel gedoe voor iedereen de gereserveerde plaatsen kan innemen. Andere reizigers zitten op onze plaatsen en een beleefde vraag om die plaats vrij te maken krijgt geen of een negatieve respons. Als Ann de boodschap van de leerlingen vertaalt in lichaamstaal, lukt het gelukkig wel om onze zitplaatsen te veroveren. We rijden door een grauw sneeuwlandschap, in een ‘uit de hand gelopen winter’ (dixit Ariane). Ann en Ariane zitten gezellig en rustig tussen de twee treincompartimenten met Roemies.  Er is er volop en uitbundig Roemieplezier.

Om half acht komen we aan in Brasov. We onderhandelen stevig met de taxibestuurders over de prijs en kunnen uiteindelijk voor een derde van de vraagprijs meerijden! Aha, we staan ons mannetje!

Ons hotel valt reuze mee! De appartementjes voor vier personen hebben een keuken, soms zelfs een salon en tot twee badkamers en een toilet! Sommige kamers voor twee hebben twee dubbele bedden. Aan de overkant van de straat is er een supermarktje met heel royale openingsuren (7 – 22) en we zitten vlakbij het oude centrum, dat is superhandig voor onze Brasovdag morgen!

Het was een lange dag, maar het was best leuk, indrukwekkend en reuzegezellig! Dat belooft voor de komende dagen!

Ook 'Kontakt' bericht over ons project!

Ook vandaag verscheen er weer een artikel over ons project in een krant. Op pagina 3 onderaan vind je het artikel mét leuke groepsfoto! (Kontakt, Notarissenblad, 13 maart 2013, pagina 3) Via deze link kunnen jullie het artikel online lezen: http://www.kontakt.be/Krant/krant.pdf

Ook RTV is geïnteresseerd!

Bij RTV lezen ze Gazet van Antwerpen. Dat bleek deze morgen toen ze ons opbelden met de vraag om ons te interviewen! Het moest allemaal snel worden geregeld! Het resultaat kunnen jullie vanavond om 18.00 uur zien op tv. Als je het nieuws mist, dan kan je het later op de avond nog eens proberen, want de nieuwsuitzending wordt enkele keren herhaald. Wat een dag! Jammer dat uitgerekend vandaag 5 Roemies op uitstap waren naar het parlement. Via deze link kan je de uitzending bekijken: http://www.rtv.be/artikels/nieuws/2013030811150688_leerlingen-uit-berlaar-leren-roemeens-voor-inleefreis

We halen de pers!

Een leuke verrassing: vandaag staat er een artikel over ons project in de krant. Journalist Bert Provoost van Gazet van Antwerpen kroop in de pen!
Hier vind je het artikel met de foto! (online editie)
http://www.gva.be/regio-mechelen/berlaar/leerlingen-leren-mondje-roemeens.aspx

Nieuwe schoolborden gearriveerd in Hodora

Alle leerlingen van onze school liepen in mei vorig jaar de 'Run for a better life' en brachten zo een aardige som bij elkaar. Een deel van dat geld ging naar Hodora. Er werden maar liefst 11 nieuwe en degelijke schoolborden aangekocht voor het schooltje. De meeste schoolborden daar waren dringend aan vervanging toe en dat is nog een understatement! Vandaag kregen we een foto van een vergadering in een van de leslokalen ter plaatse. je ziet de directrice met een aantal leerkrachten en op de achtergrond, jawel, enkele nieuwe borden!

De Roemies 2012-2013 in beeld!

Jaargang 2012-2013 - Volop aan de gang

Beste volgers van onze Roemeniëblog

In september zijn we 'op stap gegaan' met een tweede groep Roemeniëreizigers/avonturiers/ enthousiastelingen met een groot hart... (foto's Roemies 2013)  Binnenkort verdwijnt de foto van onze supergroep van vorig jaar van de  blog om plaats te maken voor de nieuwe groep.

Tijdens het eerste trimester kwamen we elke vrijdagmorgen twee lesuren samen om wat Roemeens te leren, het land te verkennen (economisch, historisch, gastronomisch, cultureel, ...). Dat betekent dat de voorbereiding niet meer gebeurt op woensdagmiddagen. 'Seminarie Roemeniê' is nu een keuzevak voor de 12 Roemies met als voordeel dat de voorbereiding tijdens normale schooluren kan gebeuren.
En wat deden we nog tijdens de voorbereiding?
We doken in de 'kernkwadranten'. Dat is een methode om tijdens onze intense samenwerking iets over onszelf te leren en goed om te kunnen gaan met eventuele misverstanden. Dat lijkt trouwens aardig te lukken. Ook dit jaar vonden we weer een schitterende groep zesdejaars!
Tot slot organiseerden we samen een zeer geslaagde dessertenverkoop. Die bracht meer dan 500 euro in het laatje! Met dat bedrag wordt in Boekarest een laptop gekocht voor de school. Die kunnen we dan persoonlijk afgeven in het schooltje van Hodora.
Met de opbrengst van de 'Run for a better life 2012', een estafettewedstrijd waar heel de bovenbouw van onze school meeloopt en sponsorgeld verzamelt voor een goed doel, bestelden we ondertussen 11 schoolborden en als alles goed loopt, werden die begin deze week geleverd in ons klein Roemeens dorpje. We zullen er zeker foto's van meebrengen!

In januari begonnen we dan met de uitwerking van de lessen die de 12 'Roemies' in Hodora zullen geven. Momenteel zijn we ook volop bezig met het uitdokteren van een lekker, haalbaar en uitgebalanceerd weekmenu voor ons verblijf in dat dorpje. De Roemies vormden kook- en lesduo's, want alleen is maar alleen.

Het loopt allemaal als een trein, en dat is ook nodig, want binnen minder dan twee maanden zitten we al middenin ons Roemeens avontuur!

Misschien krijgt u dit blogbericht, omdat u vorig jaar supporter was van een Roemie. U mag uiteraard verder onze berichten blijven volgen en aansluiten bij de fanclub van deze nieuwe groep enthousiastelingen. Als u zich wenst uit te schrijven als volger van deze blog,  even goede vrienden. We willen u echt niet bedelven onder Roemeniëspam als u dat niet wenst.

Sowieso willen we u bedanken voor de fijne reacties, de aanmoedigingen, uw enthousiasme en interesse, uw aanwezigheid op de winetasting (die gaan we heel waarschijnlijk opnieuw organiseren op 17 mei en u bent uiteraard meer dan welkom ...), de leuke blogcommentaren en mails, uw aanwezigheid op de ouderavond, uw steun bij het bakken van de cake, ... Het was super allemaal!

Met vriendelijke groeten

Ariane Poortmans, Tessa Wuyts en Ann Tuymans
enthousiaste begeleiders