vrijdag 21 december 2012

Cake- en dessertenverkoop



Na de examens van december doken de Roemies de keuken in. Vele uren - achter de potten en pannen - later, stonden onze keukenprinsen en -prinsessen te glunderen met het resultaat in hun armen: heerlijke cakes, zalige dessertjes en oogverblindende taarten. Er werd tijdens het oudercontact en de dag van de rapportuitreiking duidelijk niet aan de lijn gedaan in Berlaar. Klanten kochten gretig een snee, een spie of een potje lekkers! Sommige leerkrachten gingen voor een volledige taart en nog anderen kwamen tot zeven keer terug om iets te kopen.  En dat allemaal voor het goede doel: de kinderen van het schooltje in Hodora!

De opbrengst was onwaarschijnlijk groot: 541 euro! Een deel van dat geld werd inmiddels geïnvesteerd in nieuwe schoolborden. Ook de opbrengst van de RUN van vorig schooljaar werd daarvoor gebruikt. Met de rest van het geld kopen we een laptop met Roemeens klavier voor het schooltje.

Aan alle overtuigde klanten, wereldverbeteraars en snoepers: BEDANKT voor jullie enthousiaste aankopen!

maandag 8 oktober 2012

De Zimmerprijs

Op vrijdag 5 oktober vond de academische zitting en de prijsuitreiking van de Zimmerprijs plaats in het GTI van Duffel. Wout voerde er het woord, samen met 'de mevrouwen'. Er waren ook supporters van onze school: de heer Jan Van Craen, mevrouw Poortmans en Ella, Hannah en Julie (vertegenwoordigers van de nieuwe lichting 'Roemies'). En ... yes, we vielen in de prijzen! We kregen 125 euro overhandigd!

zondag 12 augustus 2012

Artikel in het parochieblad

Deze week verscheen er een artikel in het parochieblad. Het gaat over Nijlen voor Hodora en ons Roemeniëproject. En op de foto herkennen jullie zeker Wout en Saan! (met dank aan Hannah voor het doorsturen van het artikel).

Tip: als je op het artikel klikt, krijg je het in groter (leesbaar) formaat!


maandag 25 juni 2012

Laureaat Zimmerprijs

Ons Roemeniëproject is weerhouden als laureaat van de Zimmerprijs! Dat is geweldig nieuws!
Op vijf oktober is er een academische zitting en daar zullen we ons project mogen voorstellen.

Meer info volgt!

donderdag 3 mei 2012

Van harte welkom op onze winetasting + fotoreportage op vrijdagavond 1 juni!


Op 1 juni zijn jullie vanaf 19.15 uur van harte welkom op onze 'winetasting en fotoreportage'.  Ons programma start om 19.30 uur stipt.

'Place to be' is lokaal 0.35 op de benedenverdieping bij ons op school.

Een Roemeense wijnkenner laat ons proeven van tien klassewijnen van zijn geboorteland. Hij brengt voor ons een mousserende wijn (type cava of champagne), enkele droge witte wijnen, een viertal rode wijnen en om het af te sluiten ook nog enkele witte dessertwijnen. Heel wat van de geselecteerde wijnsoorten komen uit de streek van Hodora, waar we een week lang vrijwilligerswerk hebben gedaan. We zorgen ook voor wat kaas en brood, zodat de wijn jullie niet (te snel) naar het hoofd stijgt ...

Tijdens de proeverij nemen we jullie mee terug naar onze Roemeniëreis. Heel graag tonen we jullie enkele van de vele indrukken die we daar vastlegden op de gevoelige plaat.

Omdat niet alle mensen die onze foto's willen zien wijnliefhebbers zijn, is er ook de mogelijkheid om in te schrijven voor onze avond zonder wijn. Ook voor deze gasten voorzien we iets lekkers. Zij kunnen ter plaatse een glaasje fris bestellen, want we willen niet dat jullie met een droge mond huiswaarts moeten keren.

En  voor die leuke avond hoeven jullie niet diep in de geldbeugel te tasten. De wijnliefhebbers betalen 12 euro per persoon, de anderen 2 euro.

Er is ook een mogelijkheid om jullie lievelingswijnen bij te bestellen.

Om je plek te verzekeren op deze lekkere en interessante avond, moet je twee dingen doen:
  • het inschrijvingsformulier invullen (klik op deze link:  <iframe src="https://docs.google.com/spreadsheet/embeddedform?formkey=dFlWY1NlLS1BcGVTNGhuS3FsTTBLWHc6MA" width="760" height="813" frameborder="0" marginheight="0" marginwidth="0">Loading...</iframe>
  • het bedrag overschrijven (met vermelding van  'WINETASTING' + de naam van de hoofdinschrijver) - Het rekeningnummer (op naam van Roemenië IHHVM) is BE 77 9730 2848 0042. 
De inschrijving is pas definitief na storting van het inschrijvingsgeld!

Graag tot dan!

Het Roemeniëteam

zaterdag 7 april 2012

6 april - Van Hodora naar huis

Het is vroeg dag: we staan om half zes op en om 6 uur vertrekken we met twee minibusjes richting Pascani om daar de trein van 7 uur 19 te nemen, alleen ... er is geen trein om 7.19 uur; die rijdt alleen als het sneeuwt, maar dat staat niet op de website van de spoordienst. Pas om 9.06 uur komt de volgende trein ... Gelukkig hebben we nog een marge in Boekarest. We zullen het vliegtuig nog halen! Oef!

In de trein worden onze identiteitskaarten en kaartnummers overgeschreven door mensen van de immigratiedienst. Het zou iets te maken hebben met de verkiezingen, maar de logica ontgaat ons ...
De vorige dagen dagen was het prachtig zomerweer, gisteren haalden we met gemak een graad of 26. Deze nacht heeft het echt gegoten en vandaag is het zwaar bewolkt. Wat een geluk dat het zo’n zalig weer was tijdens onze les- en speeldagen. In de trein kan de regen ons toch niet deren!

Er wordt veel geslapen in de trein, de leerlingen zijn veel stiller dan de vorige dagen. We hebben ook zoveel indrukken opgedaan, zoveel fijne contacten gelegd, zoveel schattige kindjes leren kennen, zo intensief lesgegeven. De confrontatie met armoede en uitzichtloosheid hebben we heel scherp aangevoeld. Het heeft indruk gemaakt op ons allemaal.

In de luchthaven wordt het even spannend. Ineens mogen we onze rugzakken niet inchecken, tenzij ze ingepakt zijn in plastiek. We krijgen er allemaal een voucher voor de inpakmachine, zodat het ons niets kost. Achteraf blijkt dat dit een test is. Men vermoedt dat we met ons 15 één groep vormen, maar omwille van de meerprijs voor groepen (zo’n honderd euro per persoon), doen we ons voor als twee kleine groepjes. Op die manier omzeilen we die meerprijs.  Iemand van groep Ann zegt toch snel iets aan iemand van groep Tessa en dat hebben ze gezien. Tessa en even later ook een van de leerlingen haar groepje worden ondervraagd. Gelukkig hebben we vooraf onze verhalen op elkaar afgestemd; we vallen dus niet door de mand. Veiligheidshalve gedragen we ons tot op het vliegtuig van Munchen naar Brussel als twee aparte groepen.

In Brussel krijgen Lieve, Tessa en Ann nog een lang concert van de leerlingen en bij de bagageband volgen nog enkele groepsknuffels. De rugzak van Ann is vermist, maar die wordt wellicht een van de komende dagen nog wel naar haar huis gebracht.

En dan komen we met veel enthousiasme de aankomsthal in.
Het was een superreis met een fantastische groep!

Beste lezers en volgers en supporters, heel erg bedankt,  jullie aanmoedigingen deden deugd, we voelden ons gesteund door velen!

En aan alle deelnemers: jullie waren de eersten van Berlaar die naar Roemenië trokken. Het was een onvergetelijke ervaring met jullie en die gaan we nooit vergeten!

donderdag 5 april 2012

5 april - Laatste lesdag en afscheidsfeest in Hodora

Prachtig zomerweer is het vandaag! Na de ochtendgym komen Saan en Wout in actie in het tweede leerjaar met vertrouwensspelen. Lieve helpt hen met vertalen, want dit is duidelijk nieuwe kost voor de kinderen. Het is leuk en de kinderen zijn gek op Saan en ‘Tarzan’, zo noemen ze Wout hier. Al de hele tijd in Hodora hangen er kinderen aan zijn armen en benen, als hij mee komt touwtrekken, valt hun mond open en klinkt er een gelijktijdige ‘wow’ van bewondering! In het andere tweede leerjaar knutselen Nincke en Stephanie vlinders en origamizoutvaatjes in elkaar. Ze stellen het goed zonder vertaler. De kindjes hangen aan hun lippen en maken enthousiast  kleine kunstwerkjes!  De kinderen van het eerste en derde leerjaar krijgen vandaag les van Laura en Jade (superleuke knutselles: de kindjes maken maskers en mobieltjes) en Marthe en Justien. Zij spelen ‘Een tegen allen’ met de kinderen en het moet gezegd: onze lesduo’s hebben alweer veel succes!

Het valt ons op dat kinderen nu nog meer dan op de andere dagen onze leslokalen binnenvallen of de les van Saan en ‘Tarzan’ op de speelplaats verstoren. In de kleuterklas zitten wel schattige kindjes, maar geen leerkracht. Kinderen van andere klassen proberen mee onze lessen te volgen. Ze worden blijkbaar niet gemist door hun leerkrachten. Op de duur is het pure chaos op de school. Overal lopen er kinderen rond. De lessen zouden nochtans nog volop bezig moeten zijn. Als Ann op zoek gaat naar een leerkracht Engels om te vertalen in de les van Justien en Marthe, vindt ze daar bijna alle leerkrachten aan de koffietafel. Een meester liet zelfs zijn kinderen achter om zelf te gaan shoppen in Cotnari!!! We kunnen onze ogen en oren niet geloven. Geschokt en verontwaardigd brengen we de directrice op de hoogte. Zij wijt die toestand aan de slechte opvoeding van de kinderen thuis, maar het is duidelijk dat alle gesprekspartners beseffen dat dat een dooddoener is. Is het niet haar taak om ervoor te zorgen dat de lestijd maximaal en zo efficiënt mogelijk gebruikt wordt? Moet zij dit niet afdwingen van haar leerkrachtenkorps? Zij verontschuldigt zich uitgebreid en stormt naar de leraarskamer. Als Tessa en Ann even later hun ronde in de school doen met geschenkjes voor de kinderen, treffen ze daar nu wel juffen, meesters en hun kinderen aan. Zelfs de directrice houdt de klas van een ‘afwezige leerkracht’ koest. In één lokaal staan de leerlingen aan de deur te dringen om meteen te kunnen vertrekken, in andere lokalen zitten de leerlingen achter hun bank, maar les wordt er vandaag enkel nog gegeven door onze Belgische leerlingen...

Ondertussen zijn Koen en Ayna en Lotte en Kamille hun lesjes gaan geven bij Aura.
Ook vandaag worden we weer omsingeld door kinderen die ons vragen om onze handtekening op hun arm of hand  te schrijven. Sommige meisjes geven een armbandje aan hun favoriete Belgische juf. Marthe krijgt zelfs twee van die armbandjes!

Om 12 uur begint meester Vasile met de wedstrijd  ‘Miss en Mister Hodora’.  Zeven meisjes en evenveel jongens van de school dingen naar die titel. Eerst zingen ze allemaal een liedje. Twee jongens bakken er echt niets van. Gelukkig worden ze bijgestaan door meester Vasile met zijn mooie bariton. Na één strofe onderbreekt hij het liedje ook, zodat de jongens zich niet al te zeer belachelijk maken. Vervolgens is er een quiz. De deelnemers kiezen een thema en krijgen dan een vraag voorgeschoteld. Het valt ons op dat de kinderen blijkbaar last hebben met vragen over hun moedertaal en sommige vraagstukken slaan echt nergens op, zoals ‘Waar is lucht van gemaakt?’ Euh?... Tijdens de laatste proef moeten de leerlingen een demonstratie geven van hun danskunsten. Wals, chachacha, een Roemeense volksdans, techno en nog een heleboel andere dansvariëteiten komen aan bod en het resultaat is best indrukwekkend! We mogen ook mee jureren! Dit is echt een leuke middag.

Tessa, Ann, Lieve, Nele en Lien gaan nog even langs bij Vladuts, een gehandicapt jongetje van 13.  Hij is niet alleen lichamelijk gehandicapt, maar ook geestelijk is hij ver achter. Vorig jaar bezochten we hem ook. We willen hem en zijn mama graag nog eens ontmoeten en we drukten ook foto’s af die we toen van hen maakten. Die willen we hen graag bezorgen. Het is alweer een hartelijk weerzien. We worden uitgebreid geknuffeld door de mama en we kunnen aan het gezicht van Vladuts zien dat hij blij is met het bezoek. Hij fleurt op als we hem handkusjes geven en hem omhelzen en al helemaal als we voor hem liedjes beginnen te zingen met gebaren erbij. Onze kleuterleidsters hebben indertijd goed werk geleverd, want de teksten, melodieën en de gebaren van ‘Klein klein kleutertje’, ‘In een klein stationnetje’, ‘Op een grote paddestoel’ en dergelijke liedjes zitten er nog goed in! Omdat de verstandelijke vermogens van Vladuts heel beperkt zijn, zijn thuislesjes voor hem niet haalbaar, maar als we zien hoe blij hij reageert op onze liedjes en gebaren, krijgen we het idee om hem tijdens ons bezoek volgend jaar elk dagdeel een kwartiertje of een halfuurtje te animeren. Zijn mama vindt het alvast een schitterend idee! Yes!
We haasten ons terug naar de feestzaal van de school, want de burgemeester en de school hebben voor ons een afscheidsbbq georganiseerd.  We worden echt verwend.  En na het eten gaan we naar de speelplaats voor het dansfeest! Geweldig!

Tessa en Ann gaan nog even naar het winkeltje over de zaal voor brood, kaas en salami voor de brooddozen van de dag erna. Probleem: winkeltje één is gesloten, winkeltje twee heeft geen brood. Op weg naar de derde winkel, die van Dorel, ontdekken ze nog een vierde buurtwinkeltje. Daar staan allemaal oudjes binnen en die zijn blijkbaar blij ons te zien. We worden weer uitvoerig gezoend en geknuffeld. Het is zo grappig! We kopen alle broden die nog in de winkel zijn!

’s Avonds gaat Dan, de uitbater van onze ‘thuis’ mee om de waterpomp te herstellen! Zalig, we kunnen de toiletten weer doortrekken en ons wat wassen! Het raakt Tessa en Ann ook sterk dat geen enkele leerling geklaagd heeft dat er geen water was! De hele bende brengt Valentina nog naar huis en daarna gaan enkelen nog het laatste opruimwerk doen in onze keuken.

Na een harig spelletje ‘hide and seek’ in de meisjeskamer gaan de lichten uit. Meer info bij 'Tarzan'.

woensdag 4 april 2012

4 april - Tweede lesdag met pannenkoeken



Saan en Wout zorgen vandaag voor het ontbijt en het moet gezegd: ze weten hoe ze ons kunnen verwennen. Op het ontbijtbuffet staat vandaag een grote pot met heerlijke wentelteefjes!

Het weer is prachtig: zonnig en lekker warm. Op de weg naar school zien we een ooievaar in zijn nest!
De ochtendgymnastiek kent deze morgen nog meer bijval dan gisteren. Veel leerkrachten hebben hun fototoestel meegebracht en sommigen doen zelfs mee met de kinderen.

Vandaag krijgen de leerlingen van het vierde en vijfde leerjaar les van ons. Lotte en Kamille geven de kinderen een Frans taalbad. Ze doen dat met zoveel enthousiasme; het is buitengewoon indrukwekkend! Marthe en Justien zingen de longen uit hun lijf, het zijn twee schitterende klasmanagers. De laatste les schiet zo goed op, dat ze nog wat moeten improviseren, maar dat doen ze zo vakkundig, dat alleen Tessa en Ann dit merken en dan nog omdat die van tevoren hun lesvoorbereidingen hebben nagelezen!   Zowel Jade en Laura als Koen en Ayna hebben een knap uitgewerkt spel met opdrachten voor de leerlingen. Vasile, de leerkracht Roemeens die ons helpt met vertalen, geeft hen een grote pluim, niet alleen voor de originaliteit van hun spelen, maar ook voor de rust die ze uitstralen en hun geduld met de kinderen.

Wat een enthousiasme, wat een leuke lessen ook! Sommige van onze leerlingen zijn echt natuurtalenten. Tessa en Ann staan te glunderen van trots. Jammer dat nogal wat Roemeense leerkrachten eruit muizen als onze leerlingen hun lessen overnemen... 

Stephanie en Nincke hebben een muzikaal onderonsje met Aura. Tot groot jolijt van hun leerlinge eindigen ze met kinderliedjes en bijpassende gebaren. Na de les bij haar thuis brengen ze haar samen met haar mama mee naar school, zodat ze voor het eerst in haar leven kan proeven van een gewone les. Dit is echt een hoogdag voor haar, we zien haar genieten ...

Er ontstaat enige consternatie als blijkt dat de leerlingen van het vijfde leerjaar B om12 uur al naar huis zijn vertrokken, terwijl ze eigenlijk tot 14 uur les hebben... De les in 5A gaat nog wel van start, maar binnen de kortste keren stuurt de schoolbewaker iedereen naar buiten, omdat de school wordt afgesloten. Vreemd, want ook de leerlingen van het zesde tot en met het achtste jaar moeten eigenlijk nog twee uur les krijgen. Of heeft dit iets te maken met onze uitnodiging voor de leerkrachten om tussen 12 en 3 pannenkoeken te komen eten in onze refter? Zou het kunnen dat de leerkrachten de leerlingen naar huis hebben gestuurd om al met de eerste shift (de jongste kinderen hebben maar les tot 12 uur) te kunnen lunchen???

Ann verlaat de school als laatste. Onderweg ziet ze een boer met kar en paard en ja hoor, ze mag meerijden naar Sala Nilania, onze refter! Super!

Onze Roemeense gasten hebben blijkbaar grote honger: ze eten zoveel pannenkoeken dat onze leerlingen hun lunch noodgedwongen nog wat uitstellen. De Belgische bruine suiker die we speciaal hebben meegebracht uit Berlaar, wordt aanvankelijk met een flinke dosis argwaan bekeken. Al snel zijn ze er wel voor gewonnen. Ze bedienen zich royaal van jam en suiker! Niet enkel de leerkrachten en de schooldirectrices komen eten, ook Dorel, Constanta en Gheorge, Dan (= de verantwoordelijke van Sala Nilania) en enkele buren komen onze pannenkoeken proeven! En lekker zijn ze...

Als we aan de afwas willen beginnen, blijkt dat de waterput leeg is... Enkele buren brengen ons emmers met water. 

Terwijl de laatste gasten binnenstromen, vertrekken onze leerlingen terug naar de school voor de namiddagspelen. Nincke en Stephanie blijven achter, want zij maken straks het avondeten klaar. Op het menu staat kip met rijst en currysaus en fruit. Ze zorgen ook voor een dessert van fruitsate s met chocoladesaus. Mmm...  Het is geen pretje om te koken zonder water. Gelukkig hebben we nog een grote voorraad drinkwater in flessen.

Op het speelplein zijn heel wat kinderen verzameld. Vandaag hebben we springtouwen meegebracht. Het is best grappig om te zien hoe de kinderen aanschuiven in een rij om aan de beurt te komen. Daarna komt het hoogspringen aan bod. Dat loopt uit in een spannende wedstrijd tussen Saan, Wout en Koen. Een groepje meisjes vraagt aan Laura om gymnastiekdansjes te doen, zoals ’s morgens op school. We spelen een uur langer dan voorzien, gewoon omdat het zo leuk is! Als we willen vertrekken , worden we omsingeld door de kinderen die onze handtekeningen willen op hun handen en armen. Marthe krijgt een armbandje van een meisje, samen met de vraag om zeker volgend jaar terug te komen en aan haar te denken. Er zullen morgen bij het afscheid traantjes vloeien ... Als we naar onze logeerplek vertrekken, worden we gevolgd door alle kinderen. Hier en daar slaat er eentje een zijpaadje in in de buurt van hun huisje, maar flink wat kinderen volgen ons helemaal tot de Sala Nilania en blijven daar hangen om verder te voetballen met Saan, Jade en Lotte.

Ook in Roemenië halen we de krant!

Vandaag staat er een artikel over ons project en de samenwerking met de lagere school in de krant (Cronica de Iasi). Wie Roemeens verstaat, kan het artikel al eens lezen. Lief zorgt binnenkort voor een vertaling. Die zullen we op onze site zetten!
http://www.cronicadeiasi.ro/stiri/locale/Delegatie-din-Belgia-la-Scoala-Hodora/18059

De directrice van het schooltje van Hodora stuurde al onze lesvoorbereidingen (in het Roemeens) door naar de schoolinspectie. Ook de inspecteur reageerde enthousiast. We zijn verrast en vereerd als blijkt dat de inspecteur een mail met inspirerende projectvoorbeelden stuurde naar alle schooldirecties van de provincie met daarin een beschrijving van onze activiteiten!



Delegatie din Belgia la Scoala Hodora
Articol de Madalina Irimia
Scoala „Cezar Petrescu” Hodora are ca oaspeti doi profesori si 12 elevi de la scoala belgiana „Instituut Heilig Hart van Maria” din comuna Berlaar.
Mentionam faptul ca satul Hodora este infratit de peste 20 de ani cu Nijlen, comuna vecina Berlaarului; afland despre colaborarea dintre cele doua comunitati de la presedinta Asociatiei „Nijlen voor Hodora”, Lieve Verelst, reprezentantii liceului din Berlaar si-au exprimat dorinta de a initia un proiect bazat pe schimb de experienta la nivel de profesori, dar si de elevi.
Schimbul de experienta a inceput anul trecut cand profesori din Berlaar au participat la activitati desfasurate de cadrele didactice de la Hodora. In acest an, schimbul de experienta consta in activitati de comunicare si relationare intre cele doua parti, avand la baza ateliere de lucru, jocuri desfasurate sub forma de competitii („Mastermind”), jocuri de rol, precum si ore de gimnastica sau de gastronomie; activitatile au fost sustinute de elevii belgieni asistati atat de cadrele didactice din Romania, cat si din Belgia.
Activitatile se desfasoara in limbile engleza, franceza si romana, elevii hodoreni, cat si cei belgieni fiind incantati de usurinta cu care pot relationa.
Elevii belgieni se afla in Hodora in cadrul unui proiect de voluntariat care isi propune sa dezvolte legaturi interculturale si sa sprijine material scoala (elevii belgieni strang fonduri pentru dotarea scolii in urma derularii unor activitati de tip antreprenorial).

dinsdag 3 april 2012

3 april - Eerste lesdag


Vandaag is het de eerste lesdag. Sommigen hebben onrustig geslapen met de lessen in het vooruitzicht. De meesten laten het niet aan hun hartje komen.

Om 8 uur staat de ganse school op de speelplaats voor de ochtendgym op muziek. Zoiets hebben ze hier nog nooit gezien! Het is zelfs van voor de winter geleden dat er nog gymlessen waren, want een turnzaal hebben ze hier niet en buiten was het tot voor kort veel te koud! De kinderen doen enthousiast mee. Onze leerlingen staan vooraan op een hoger deel van de speelplaats, ze doen telkens een bepaalde beweging voor en die wordt dan nagebootst door meer dan 200 kinderen. Het is superleuk. De leerkrachten en de directie staan met grote ogen te kijken. Morgen  gaan we hen aansporen om mee te doen, dat maakt het voor de kinderen nog veel leuker. \

Hannah, Wenke, Nele en Lien van Nijlen voor Hodora die deze nacht geland zijn, sluiten aan bij onze groep.

En dan beginnen de lessen voor de drie oudste leeftijdsgroepen. We maken vier groepen van 23 kinderen en die krijgen vier lessen tot 14.00 uur. Saan en Koen charmeren de leerlingen met een les Engels over België, Kamille en Lotte maken hun klas superenthousiast met hun muziekles, in de klas van Ayna en Koen moeten de leerlingen allemaal opdrachten uitvoeren in functie van een spelletje mastermind. De leerlingen werken mee alsof hun leven ervan afhangt. Nincke en Stephanie tot slot brengen de kinderen in het Frans woordenschat bij. Dieren, kleuren en getallen passeren de revue. Het is echt een leuk lesje met spelletjes. Het valt ons op dat de Roemeense kinderen serieus last hebben met de uitspraak van bepaalde klanken. Onze Belgische leerkrachten doen het prima!

Opvallend is wel dat de leerkrachten van de school van Hodora enkel tijdens het eerste lesblok aanwezig zijn bij hun leerlingen. Na elke les van 50 minuten is er normaal gezien een pauze van 10minuten. De leerlingen lopen dan kriskras de klassen in en uit, sommigen gaan ook even naar de speelplaats voor een beetje frisse lucht. Het is onduidelijk wanneer de lessen herbeginnen. Na 10 minuten komen er nog leerlingen de klas binnen en blijkbaar is dat de normaalste zaak van de wereld. De leerkrachten trekken zich tijdens de pauzes terug in de leraarskamer. Kan je je de chaos in de gangen en lokalen voorstellen? Als Justien en Marthe na hun ontbijt- en schoonmaaktaak ook op school arriveren, spreekt de leerkracht Engels hen meteen aan met de vraag of ze even haar les willen overnemen. Zonder een woord uitleg is ze er ineens vandoor. Anderhalf uur lang houden Justien en Marthe de leerlingen bezig met een les Engels. Het lukt hen prima en ze amuseren zich te pletter!
  
Ook de leerlingen die naar Aura gaan voor een privéles, zijn overdonderd en diep gelukkig. Het doet hen deugd om Aura zo blij te zien.

Na de middag komen er minstens vijftig kinderen opdagen voor de groepsspelen en de volksdans. Het zonnetje schijnt lekker en er hangt een zalige sfeer in het dorp.

De leerkrachten, Lieve en Nele, Lien van Nijlen voor Hodora gaan op bezoek bij het gastgezin van vorig jaar. Het is weer een warme en supergezellige ontmoeting.

Tegen 6 uur ’s avonds hebben de leerlingen van de namiddagkeukenploeg voor overheerlijke spaghetti gezorgd. Het is aangenaam om zo ‘thuis’ te komen!

Dit was alweer een prachtige dag bomvol sterke ervaringen en ontmoetingen

maandag 2 april 2012

2 april - Kennismakingsdag

Marthe, Ann en Ayna staan stilletjes op om 7 uur, de anderen kunnen nog even blijven liggen tot we terug zijn met het brood. De bakker levert elke dag  vers brood in het winkeltje van Dorel, zo’n kwartier te voet van bij onze slaapplaats. Het is koud en zonnig, de lucht is staalblauw. In de verte zien we de pastoor in zijn lange zwarte kleren door de velden stappen, samen met zijn misdienaar. We zien het dorp wakker worden. De kinderen komen uit de huisjes tevoorschijn; die gaan op weg naar school. In Roemenië moeten leerlingen vroeg opstaan, want om 8 uur beginnen de lessen! In het winkeltje van Dorel moeten we even wachten op de bakker. Het normale leveruur is 6.30 uur, hij zal zich verslapen hebben. Het is spitsuur in het winkeltje. Vele kinderen komen chips of koekjes kopen, niet bedoeld voor de pauze, maar bij wijze van ontbijt...

Als we aankomen in onze refter, staat ons ‘ontbijtbuffet’ al klaar. Tessa en enkele leerlingen hebben daarvoor gezorgd. Een gasvuur staat er nog niet en er komt enkel koud water uit de kraan, Lieve is onze reddende engel. Zij brengt een pot met warm water mee van bij haar gastgezin. Joepie, dan is er thee en koffie en kunnen we nadien afwassen!

Voor we vertrekken, wordt Lieves hulp ingeroepen bij de vertaling van de voorstellingstekstjes voor de klassen.  Kamille, Marthe en Lotte schrijven alles op hun hand, de anderen maken een spiekbriefje.
Na het ontbijt gaan we langs bij het gastgezin van Lieve. Met 7 koeien,  400 schapen, enkele varkens met 17 biggetjes en een grote bak vol kleine kuikentjes  hebben zij de grootste boerderij van het dorp. De vele witte, zwarte en bruine schaapjes en vooral de lammetjes raken een gevoelige snaar bij de leerlingen. Binnen de kortste keren staan ze allemaal met zo’n lammetje in de armen! Dat is een vertederend beeld! De boeren vinden het blijkbaar grappig! De vreugde van Justien kan niet op als ze al de geitjes ziet! Verschillende leerlingen nemen zich voor om hier terug te komen als ze vrije tijd hebben.
Onderweg komen we de pastoor en zijn misdienaar nog eens tegen. Ze maken hun opwachting in alle huizen van het dorp. Tegen betaling zegenen ze de huizen... Dat is een jaarlijkse traditie vlak voor Pasen. Ook wij worden met een geparfumeerde stick gezegend op het voorhoofd!

We gaan verder op weg naar de school. De directie staat ons al op te wachten. Eerst is er een plechtige ontvangst in haar bureel. Er worden nog wat afspraken gemaakt in verband met het programma en de geschenken worden overhandigd. Ze is zichtbaar blij met de laptop. Het geld daarvoor hebben onze leerlingen verzameld met een grootse cakeverkoop op school vlak voor Kerstmis.  Daarna bezoeken we alle klassen. De leerlingen stellen zich voor en ze vertellen ook aan de kinderen wanneer ze les aan hen komen geven en waarover die les dan zal gaan. Ze doen dat in het Roemeens en met veel enthousiasme. Dat kan op veel bijval rekenen. De directrices staan erbij te glunderen. Ayna is even verward als ze Koen voorstelt als Saan, maar die verspreking wordt snel en met de nodige humor opgelost. In een kleuterklasje zit een meisje in de hoek. We vragen ons al af wat ze mispeuterd heeft. Ze ziet er zo schattig en verlegen uit. Even later horen we dat ze daar niet zit omwille van haar slechte gedrag of haar grof taalgebruik, maar omdat ze bezoek heeft van een kolonie luizen. Hoe stigmatiserend om haar in de hoek te zetten.

Ondertussen is het al middag. Buiten is het al redelijk warm. Lieve begint met een volksdans op het schoolplein, ze krijgt navolging van vele kinderen en leerlingen! Daarna eten we onze boterhammen in het gras.

De schoolbus pikt ons op. Tussen 1 en 2 uur zou die moeten aankomen, uiteindelijk is ze er pas om 20 over 2. We maken van de wachttijd gebruik om het gezin van Petru en Valentina te bezoeken. Petru is het petekind van Lieve. Valentina is al 16, maar ze zit nog maar in het zesde leerjaar. Dat heeft o.a. te maken met het feit dat ze niet alle dagen naar school mag van haar ouders, omdat die vinden dat ze dan moet werken.  We treffen haar aan met een betraand gelaat. Na lang aandringen komen we erachter dat ze weent, omdat ze een pak slaag heeft gekregen van haar vader, omdat ze – nu wij er zijn – naar school wil gaan. Het is hartverscheurend. We mogen het huisje binnengaan, maar dat is van binnenuit afgesloten. We kloppen op de deur, maar niemand doet open. Ook Valentina kan dus niet meer binnen.  Na een hele tijd komt de vader naar buiten, hij stinkt naar de drank. Toen Lieve, Tessa en Ann hen vorig jaar bezochten, waren de beide ouders stomdronken. Het verbaast ons dan ook niet echt dat de papa ook nu weer zat is, maar we vinden het wel heel erg voor de kinderen... We nodigen Valentina uit voor het avondeten van dinsdag en we geven haar kleine geschenkjes, maar veel vrolijker wordt ze er niet van. Haar situatie is dan ook vrij uitzichtloos. Zodra ze van school is, wordt ze wellicht snel uitgehuwelijkt... En zonder diploma staat ze sowieso niet sterk op de arbeidsmarkt.

Ondertussen zorgt Saan voor vertier met zijn diabolo. Er zijn weer verschillende kijklustigen.  Eentje wil het ook eens proberen. Hij vindt het duidelijk leuk, want als zijn drinkmakkers hem aansporen om met hen mee te gaan, gaat hij onverstoorbaar verder met oefenen. Saan bewijst dat hij een prima leraar is; na een half uur kan zijn leerling al behoorlijk wat kunstjes. Het is echt indrukwekkend!

Busje komt zo? Niet dus...  Pas rond half drie komen we aan in Cotnari, het hoofddorp. We gaan er eerst langs op het dagcentrum, een plek waar de armste kinderen na de school naartoe worden gebracht met de schoolbus. Ze krijgen er een warm maal, kunnen er onder begeleiding hun taken maken en hun lessen leren en er is ook een ontspanningsruimte. Daarna gaan we naar het cultureel centrum. In dat gebouw is een kleine bibliotheek gehuisvest. Nieuwsgierig neemt Ann even de ‘Moderne Franse taalcursus’ door.  Die was vermoedelijk ‘modern’ toen haar ouders in het middelbaar zaten en dat is al eventjes geleden ... Daarnaast is nog een ruimte waar kunstwerkjes van kinderen worden tentoongesteld. Het is best mooi om te zien. Aan de overkant van de straat is de brandweerkazerne. Die is hier nog maar enkele jaren. De brandweermannen van Nijlen reden de auto helemaal naar Cotnari en ze zorgden ook zelf voor de opleiding van de plaatselijke vrijwilligers. Koens oom Luc was een van die Nijlense spuitgasten! Koen keurt de wagen grondig. Nieuwsgierig neemt hij zelfs een kijkje op het dak.

Mihai met het blauwe minibusje brengt de helft van de groep naar Hodora. De andere Mihai wordt verwacht met zijn wit schoolbusje. Terwijl de leerlingen van het blauwe busje bij Gheorghe en Constanta (de gastouders van Tessa, Ann en Lieve vorig jaar) een ijsje eten, moeten de andere leerlingen helaas wachten op de andere Mihai, die met het witte schoolbusje. Die middag brengen we dus in twee groepen een bezoek aan Gheorge en Constanta. Zij hebben voor ons alle boodschappen gedaan met hun auto! Het is een erg warm weerzien. Er wordt volop geknuffeld en we ontsnappen niet aan hun gulheid. We hebben ook voor hen geschenkjes bij.

Daarna gaan we op bezoek bij  Aura, een zwaar gehandicapt (spastisch) meisje van 24. Ze kan haar geluk niet op als ze ons ziet. De leerlingen gaan er deze week per twee allemaal een lesje geven; het is de eerste keer in haar leven dat ze les zal krijgen.  Zij wordt heel graag gezien en met heel veel warmte verzorgd door haar ouders en dat is hartverwarmend, zeker na de verscheurende ontmoeting met Valentina en haar gezin...

We gaan nog iets drinken bij Dorel en wie zien we daar in het café, jawel, de pa van Valentina. Hij is ondertussen ladderzat ...

En dan gaan we terug naar onze thuis hier in Hodora. Er is ondertussen een nieuw gasvuur geleverd. Daar heeft Lieve voor gezorgd! Er was beloofd dat het om een uur of 2 aangesloten zou zijn. Tja, wat moet ik daarover zeggen, zo rond een uur of 7 is de aansluiting een feit. We zullen een laat diner hebben vandaag. Niet getreurd, ondertussen spelen onze leerlingen met de kinderen, een hele hoop! Saan slaagt erin om twee leden te strikken voor de Chiro en ook een kandidaat-leidster van 19 die Engels verstaat. Na een tijdje gedragen sommige jonge jongetjes zich als echte macho’s, ze vallen een paar van onze meisjes lastig. Met machokereltjes hebben we geen geduld, die vliegen het plein af, zo gaat dat!

Lieve, Tessa, Nincke en Wout worden door een buurvrouw uitgenodigd om een kijkje te komen nemen in hun huisje. Het is inmiddels donker buiten ... en binnen... Er is geen elektriciteit in het huisje. Een dun kaarsje verlicht de ene ruimte, als ze de andere ruimte wil tonen, neemt de vrouw des huizes het kaarsje mee. Piepklein is het er en toch leeft er een volledig gezin in. De vrouw is amper 43, maar ze ziet er zeker 60 uit, een gevolg wellicht van drankmisbruik en armoede. De 4 bezoekers zijn zwaar onder de indruk. Kan het waar zijn dat dit bestaat in de EU? En dan begint de mama over haar dochter die 8 dagen geleden een baby kreeg. Die zag het levenslicht na een keizersnede. Nu woont ze met man en pasgeboren kind in een hokje van 1 bij 2 meter in een hoekje van de schapenstal. Een woonst in de schapenstal? Daar hebben wij deze morgen niets van gezien! Tessa, Lieve, Nincke en Wout gaan zelf poolshoogte nemen. Het is nog erger dan ze zich hadden voorgesteld... Dit is echt schokkend... Wout is er helemaal stil van... Later die avond komt de familie vragen of Lieve meter wil worden van het kindje. Dat zou voor Lieve pas kunnen in augustus, maar dat is voor hen te laat. Een kind wordt hier doorgaans na drie maanden al gedoopt. Of ze dan getuige wil zijn van het huwelijk van hun dochter met de vader van het kind? Dat kan niet, omdat daarvoor een koppel nodig is en de man van Lieve is er in augustus niet bij. Geen probleem toch, vindt de grootmoeder, dan vormt ze toch voor een weekje zogezegd een koppel met een alleenstaande man van het reisgezelschap van augustus? Dat kan toch wel geregeld worden op papier? Neen dus, zo werkt dat niet. Het duurt even voor de grootmoeder dat wil begrijpen...
Rond twintig voor negen kunnen we aan tafel. Op het menu staat ‘hete bliksem’. Het zal smaken!
En daarna duiken we vroeg ons bed in, want we hebben vandaag zoveel meegemaakt en gezien en morgen is het een belangrijke dag: onze eerste lesdag!

zondag 1 april 2012

1 april - Van Boekarest naar Hodora


We hebben ons deze morgen uitgebreid gedoucht en onze batterijen zijn opgeladen, letterlijk dan. Dat is maar goed ook, want vandaag trekken we naar Hodora voor het echte werk, in minder luxueuze omstandigheden. Het eerste toeristische luik van onze vakantie is achter de rug. 

Na een korte rit met de taxi (waarvoor we vandaag maar liefst 8 keer minder moeten betalen dan gisteren ...) zijn we weer in het Gara de nord. We hebben vier taxi’s nodig en er is er dus een bij zonder begeleider. Als de chauffeur van dat voertuig niet kan weergeven op een briefje van 100 lei uit de pot en Justien haar eigen geld bovenhaalt, probeert de bestuurder haar geld te grabbelen. Die man heeft pech dat hij met assertieve Justien te maken heeft. Heel kordaat zet ze hem op zijn plaats en zijn grijpgrage handen worden handig weggeduwd. Aha! 

In het station slaan we eten en drinken in voor de lange treinrit. Om 11 uur stipt vertrekt de trein. Hij zit propvol. De meeste van onze genummerde plaatsen zijn al bezet. Blijkbaar heeft niet iedereen een ticket gekocht en mensen met een ticket kiezen nogal eens zelf hun plaatsje uit. Het resultaat: chaos! Het is een heel geregel voor we allemaal bij elkaar kunnen plaatsnemen. Tegenover ons zit een dame die wat kwistig is omgesprongen met haar make-up. Haar lippenstift benadrukt ook de centimeter eronder en haar haarloze wenkbrauwen zijn sterk in de verf gezet, net als haar ogen. Ze lijkt wel een mislukte clown. Ook tijdens deze rit passeert ‘de schuiver’ door de middengang. Die zijn we al eens tegengekomen op het gangpad van de trein naar Brasov. We vonden het een verschrikkelijk beeld, tot we dezelfde man een beetje later vrolijk op een perron zagen rondstappen. Een andere bedelaarster komt snikkend en blootsvoets door het gangpad met een blad met haar levensgeschiedenis in de hand, tot een boze kaartjesknipper haar resuluut achtervolgt en wegstuurt. Ook verkopers doen de ronde. Ze leggen hun spullen op de tafeltjes van de passagiers. Even later komen ze dan terug om hun koopwaren weer op te halen en hier en daar iets aan de man of vrouw te brengen. Lotte en Saan kopen allebei een hoesje voor hun ipod. Ze beginnen de kunst van het afdingen onder de knie te krijgen. Voor minder dan een euro worden ze de nieuwe eigenaar van een ipodjasje. Het ziet er nog mooi uit ook. 

Koen installeert Windows op de laptop die we aan de school van Hodora zullen schenken morgen. Gelukkig hebben we zo’n computerwizzard in de groep. Hij helpt ook de leerkrachten die op hun kleine laptop een filmpje willen zien. Na zijn deskundige assistentie, hebben zij niet enkel beeld, maar ook klank.
We passeren de grauwe voorsteden en dan uitgestrekte glooiende landschappen. Een stuk of tien ooievaars troepen samen op een veld. We zoeven ook voorbij de plaatselijke vestiging van Arcelor Mittal. Ook deze treinrit is sneller voorbij dan het spoorboekje ons deed geloven. Het is even hectisch als we 10 minuten eerder dan verwacht het station van Pascani bereiken. Een kwartiertje later hebben we onze aansluiting al naar Targu Frumos. Om half zes bereiken we dat stadje. We moeten over de sporen naar het perron stappen, het voelt onveilig aan. De twee Mihais en hun minibusjes staan ons al op te wachten. Iedereen, ook de jongens, krijgen twee welkomstkussen en dan vertrekken we naar onze eindbestemming, Hodora. Het is prachtig weer: de zon schijnt en er is een helderblauwe lucht. Het dorpje ziet er een pak kleurrijker uit dan toen tijdens het verblijf van Tessa en Ann vorig jaar. Toen was het volop winter, koud, donker en nat. Hoe dichter we bij Hodora komen, hoe slechter de wegen zijn. De laatste kilometers zigzagt de minibus om de diepste putten te vermijden. De mensen op straat groeten ons vriendelijk. Andere auto’s zijn zeldzaam. Wel zien we paardenkarren.  Op zo’n paardenkar ligt een man zijn roes uit te slapen. We zetten onze spullen af bij de kleuterschool. De twee klasjes zijn omgetoverd tot slaapruimtes. De bedden hebben duidelijk al betere tijden gekend, maar ze zijn best ok en ze zijn netjes opgedekt. Daarna rijden we naar het schooltje. Daar wacht de oude directrice ons op. Ze heeft vooreen lekker maal gezorgd. De pastasoep met groenten, de lekkere puree met kip of de vegetarische maaltijd en de kaastaart vallen erg in de smaak. Ook de burgemeester komt ons welkom heten en hij heeft zelfgestookte zoete sterke drank voor ons meegebracht. Alcohol wordt hier in grote hoeveelheden genuttigd; onze leerlingen mogen ook eens proeven, een half glaasje, want we willen hen geen slechte gewoonten bijbrengen. We gaan te voet terug naar onze kleuterschool. Het is op zich niet zo ver (een kwartiertje stappen), maar het is best wel speciaal. Een stuk of tien kinderen volgen ons en proberen een conversatie met ons aan te knopen. Onze meisjes hebben meteen veel volgelingen, letterlijk dan. De oudere jongeren proberen onze knappe dames te imponeren door kunstjes met hun fiets. Slippen en draaien met een fiets zonder remmen op een slechte weg is vrij riskant. Er dondert er dan ook een van zijn fiets, tot groot jolijt van zijn makkers. Sommige van de kinderen herkennen we van vorig jaar. We zijn blij verrast om Valentina terug te zien; we hadden gehoord dat deze 16-jarige schoonheid uit een heel kansarm gezin bij een oudere man woonde in de stad. We maakten ons al zorgen om haar en haar toekomst... 

Gheorge en Constanta, onze gastouders van vorig jaar, komen ook een glaasje drinken van de fles van de burgemeester. Daarna leveren ze al onze boodschappen in de feestzaal, onze keuken en refter deze week.  Al dat eten zijn ze vorige week gaan kopen in de stad. De leerlingen stelden het boodschappenlijstje op, Lieve vertaalde het en mailde het door naarAdelina, hun dochter die in de stad studeert. Ons lijstje zorgde al voor een cultuurschok. Enkele ingrediënten bleken niet voorhanden in Roemenië, andere worden in een andere vorm verkocht. Zo wordt kaas of hesp niet in dunne plakjes gesneden, maar in schijven van een cm dik. Dat wordt nog lachen tijdens het ontbijt.  Adelina deed de aankopen samen met haar ouders, omdat ze al enkele jaren in de stad verblijft, kent ze al meer van de producten op ons lijstje. 

En dan is het tijd voor de voorbereiding van morgen en het uitpakken van de rugzakken.

Het was weer een leuke en vermoeiende dag. Vanaf morgen is het menens. Dan verkennen we het dorp en gaan we onszelf en de lessen voorstellen in de klassen.We gaan ook langs bij Aura, de burgemeester, Dorel (chiroleider, dansgroepleider, winkelier en caféuitbater) en nog enkele andere inwoners van Hodora.

zaterdag 31 maart 2012

31 maart - Boekarest

Na de tweede geestensessie volgt een korte nacht. Vandaag nemen we immers de trein naar Boekarest. In Brasov is de sneeuw gesmolten, maar in de bergen is er sinds de heenrit woensdag heel wat sneeuw bijgevallen! Het is stil in de trein, de meesten maken van de gelegenheid gebruik om wat slaap in te halen. De wakkeren vallen de chips aan. Ze houden het stil en netjes, het ziet er dus niet uit zoals in de jongenskamer in Brasov: daar leek een pindanotenbom ontploft.

Als we onze bestemming bijna bereikt hebben, ontdekt Jade dat we in het allerlaatste treincompartiment zitten en dat er helemaal achteraan een pracht van een zicht is. De mooie foto’s die daar werden gemaakt, krijgen jullie later wel te zien.

Twintig minuten voor de voorziene aankomsttijd rijdt de trein het station van Gara de nord binnen. Het volgende stukje van de rit is minder aangenaam: de taxichauffeurs bestormen onze groep en rekenen ons veel te veel aan voor de korte rit naar het hotel. Gelukkig kunnen we nog wat afpingelen.

Het hotel is luxueus en de kamers zijn ruim en mooi en hebben zicht op het paleis van Ceaucescu!

Om 1 uur komt Adina aan in het hotel. Zij is een vriendin van Ann en Tessa en ze heeft met de winst van de cakeverkoop voor ons een laptop gekocht voor de school van Hodora.  Zij is vandaag onze gids. We zijn erg onder de indruk van haar kennis van het Nederlands! Zij is op haar beurt onder de indruk van het enthousiasme van onze groep. Met haar genuanceerde kijk op de Roemeense maatschappij is ze voor ons een bijzonder interessante gesprekspartner.

Als we even pauzeren in het park voor het paleis van de grote dictator, waarin tegenwoordig het Parlement en de Senaat gevestigd zijn, zetten de leerlingen meteen koers naar een nabijgelegen speelkasteel. Koen, Jade, Ayna en vooral Saan laten zich er volledig gaan. Als een Roemeense puber hen even later vraagt of hij mee tikkertje mag spelen, gaat Saan helemaal uit de bol... Het wordt helemaal leuk als ook nog enkele kleine kinderen aansluiten. Als we nog eens kijken, zien we Saan en Jade op een draaimolentje met een viertal kinderen. Plots horen we een kindje van 8 jaar Nederlands spreken; zijn papa is een Nederlander die zijn moedertaal heeft doorgegeven. Er komt een geanimeerd gesprek op gang met Saan als gangmaker. De kindjes, ondertussen al een troepje, zijn helemaal in zijn ban.

Dan zetten we koers naar het Paleis voor een rondleiding van een uur. Voor we daaraan kunnen beginnen, worden we weer allemaal aan een veiligheidscontrole onderworpen.  De agenten hebben argwaan bij de diabolo van Saan. Hij moet er een kunstje mee uithalen voor ze het zaakje vertrouwen.  Ook Laura moet haar rugzakje nog eens uitladen.

Het paleis is majestueus, gigantisch, indrukwekkend, ... De gids slaat ons om de oren met superlatieven. De grootste luster biedt plaats aan vier personen. Die kunnen er langs het plafond met een trapje inkruipen om een lampje te vervangen... Stel u voor... Het gebouw is na het Pentagon het grootste ter wereld. De duurste materialen werden gebruikt voor de bouw en de inrichting: marmer, zijde, kristal, gouddraad, ... Al de grondstoffen komen bovendien uit Roemenië en iedereen die meegeholpen heeft aan de bouw was Roemeen. De leerlingen vinden het knap om te zien. Ze dromen er luidop van om in een van de zalen hun galabal te organiseren! Tegelijkertijd stuit het ook erg tegen de borst dat er zoveel geld werd geïnvesteerd in dit gebouw, terwijl er zoveel noden zijn in het land. Het heet ‘het paleis van het volk’, omdat zoveel Roemenen eraan meewerkten. Adina en haar man Mihai vertellen ons ’s avonds dat alle schoolkinderen in de tijd van Ceaucuscu zijderupsen moesten verzorgen op school. Perkind was er een quotum dat gehaald moest worden. Als zij naar het zijden behang of naar de gordijnen kijken, zien ze iets waaraan ze zelf hebben moeten meewerken!

Na het bezoek aan het Paleis van Ceaucescu, trekken we naar het oude centrum, waar we het paleis zien waar Vlad Tepes aka Dracula zes jaar geleefd heeft. We gaan ook even binnen in een orthodoxe kerk waar singles op dinsdagavond samenkomen en geld geven aan de priester om te bidden voor een partner. We wandelen voorbij de nationale bank en een heleboel andere pompeuze openbare gebouwen. De leerlingen maken zich vrolijk om een levend standbeeld (een witte Charlie Chaplin).

Voor het diner worden we verwacht bij ‘Caru cu bere’, een voormalige brouwerij vol muur- en plafondschilderingen en prachtig hout- en glaswerk. Adina heeft voor ons heerlijke typische Roemeense gerechten besteld. Het is gewoonweg verrukkelijk allemaal! Een straatartiest met twee papegaaien zorgt voor heel wat hilariteit als hij die vogels bij ieder om beurt op het hoofd zet. Wanneer hij de weelderige haardos van Wout in de gaten krijgt, tovert hij van onder zijn hoed een witte muis die even in Wouts dreadlocks mag ronddartelen. Er zijn ook professionele dansparen die hun beste beentjes voorzetten. Als ze publiek uitnodigen, zijn Saan, Tessa, Lieve, Koen en Lotte bij de gelukkigen. Op een gegeven moment klinkt er luide muziek en komen alle personeelsleden al handenklappend door de zaak gestapt. Het zijn er minstens 45, het is echt indrukwekkend.  Na de professionele dansers geven onze leerlingen ook een show ten beste. Als we de zaak verlaten, krijgen we spontaan applaus.

Het was een prachtige dag en de leerlingen hebben zich reuze geamuseerd. Enkelen onder hen zijn vastbesloten om volgend jaar terug te komen.

Morgen vertrekken we met de trein naar Hodora. Het is niet zeker dat we van daar uit iedere dag kunnen bloggen, maar we doen ons best.

vrijdag 30 maart 2012

30 maart - Bran









Deze morgen is het voor het eerst ‘relatief rustig’ aan tafel. Enkele leerlingen hebben een ‘geestige’ avond achter de rug.  Ze probeerden gisteren contact te leggen met de geestenwereld en maakten zo kennis met een 42-jarige Roemeense spirit. De believers verzamelden zich rond de tafel en de non-believers kozen voor een rustige avond op hun kamer. De geestenfluisteraars lieten zich door niets uit het lood slaan en verzochten een andere geest die (gehuld in een wit laken) hun ruimte binnenkwam vriendelijk om op te hoepelen. Ze verdachten een medeleerling, niet wetende dat een leerkracht onder het laken zat.

Het weer valt vandaag wat minder mee. Het is een stuk kouder (ongeveer 6 graden C), het is ook druilerig, soms valt er wat natte sneeuw.

In de voormiddag gaan we nog een keer naar Brasov, na de middag staat een bezoek aan Bran en het kasteel van Dracula op het programma. We hebben voor de gelegenheid een busje met chauffeur geboekt voor onze groep. Het wordt een comfortabele rit van ongeveer dertig kilometer.  Met haar studentenkaart van de kookcursus slaagt jeugdige Tessa erin om binnen te geraken als leerling. Lieve doet zich voor als juf en Tessa speelt de rol van leerling met verve. Het kasteel is mooi gelegen, boven op een rots. Naast het pad naar boven ligt nog sneeuw en de weg ligt er glad bij. Gelukkig hebben we onze stapschoenen aan! Vlad Tepes aka Dracula heeft hier maar enkele nachten doorgebracht, toch staat het mooie gerenoveerde kasteel bekend als zijn stekje. In een van de zalen worden we ondergedompeld in de spannende en mysterieuze sfeer van geesten, duivels en vampieren. In de andere zalen en kamertjes leven we ons in in het leven van de laatste bewoners, koningin Maria, ‘the queen of hearts’ van Roemenië, en haar gezin. In de muziekzaal wagen we ons aan een dansje, tot de suppoost nieuwsgierig komt kijken. We nemen een donkere steile geheime gang naar de volgende verdieping en nemen een kijkje in de slaapkamers van de koning en de koningin, de kaartkamer, de verschillende salons, de bibliotheek en de verschillende terrassen. We zien ook harnassen en mooie dameskleding en werpen een kusje boven de wensput. In het gastenboek pennen de leerlingen ook enkele woordjes neer, net als een rare tekening van een nog niet nader bestudeerde vogelsoort. Wout is de vogelspotter van dienst. Jade laat een kunstwerkje achter: een tekening van Vlad de spietser.

Even later laten Saan en Jade zich verleiden tot de aankoop van een echte berenmuts. Ze dingen zelfs met succes af op de prijs.

En dan is het tijd voor het diner. Vanavond eten we Mexicaans en Italiaans! Het wordt een echt feestmaal met drie gangen en vooraf een cocktail! Het smaakt enorm! Bij Marthe springt na de copieuze maaltijd de knoop van haar broek!

Onderweg doen we nog inkopen voor het ontbijt en onze brooddoos voor 's middags. De leerlingen kopen ook kaarsen voor het geestenproject deel twee. Ze menen het! De leerkrachten hebben in Bran een spokenmasker gekocht, maar omdat ze merken dat de leerlingen zo in hun ‘spel’ opgaan en de gemoederen al hoog oplaaien als er gewoon iemand staat toe te kijken van achter de glazen deur, bergen ze de plannen voor een spokentoneeltje maar weer op. Jammer...

Wanneer Tessa en Ann even om het hoekje bij het zusterhotel gaan betalen voor ons verblijf, sneeuwt het, geen natte sneeuw, maar dikke vlokken. Hun jassen krijgen een wit kleurbad.

donderdag 29 maart 2012

29 maart - Brasov












Na het ontbijt in onze ‘glazen’ eetruimte trekken we naar het centrum van Brasov. Het is een gezellig stadje tussen twee heuvels. Tegen zo’n heuvelflank staat ‘BRASOV’ in grote witte letters. De tv-series over Hollywood werkten blijkbaar inspirerend. Op het zonovergoten stadsplein klinkt moderne muziek. Enkele mensen staan bijeengetroept rond een paar raceauto’s.  Die staan daar om de voorbijgangers warm te maken voor de jaarlijkse Tess-rally, niet toevallig altijd op de dag dat Tessa Wuyts Brasov bezoekt.

De leerlingen krijgen een boekje met een plannetje en leuke opdrachten die ze vandaag mogen uitvoeren.
In een klein museum moeten ze enkele onderzoeksvragen voorleggen aan Ovidiu, de verantwoordelijke. Jammer genoeg is hij net vandaag naar een begrafenis, maar een vriendelijke collega neemt het van hem over.
In orthodoxe kerkjes gaan ze op zoek naar de verschillen met onze Roomse variant van het katholicisme, in het ‘smalste straatje’ maken ze foto’s waarbij ze de twee zijmuren raken, maar niet de grond.
Ze stappen ook binnen in een secundaire school om er enkele jongeren te interviewen. Een groepje krijgt zelfs een rondleiding. Nincke, Stephanie en Koen houden er 2 nieuwe faceboekvrienden aan over.  Het valt ons op hoeveel kabaal er in de leslokalen is. In de klas naast de straat is er niet echt aandacht van de leerlingen voor wat de leerkracht staat te doen. De Roemeense leerlingen zitten er te drinken, hun haar te doen, te babbelen. Zo zijn we het in Berlaar niet gewoon. Ook onze leerlingen zijn wat geschokt. Straf vinden we ook dat er geen speelplaats is. Tijdens de pauze gaan de jongeren een potje volleyballen op straat. Steentjes op het dak gooien is blijkbaar ook hip. In de verste verten is er geen leerkracht te bespeuren. De leerlingen van het college dat we bezoeken krijgen al hun lessen in het Duits. Ze dromen er dan ook van om in Oostenrijk of Duitsland te gaan studeren later.
We bezoeken ook de imposante 'zwarte kerk' en de veel mooiere, maar minder toeristische Sint-Nicolaaskerk iets buiten het centrum. We bezoeken ook het kerkhof. De graven liggen erg dicht bij elkaar, soms kan je niet anders dan over graven klimmen om bij een bepaald graf te komen. We gaan er op zoek naar het graf van een bepaalde VIP om er dan een gepaste grafspreuk bij te bedenken.
Bij de vestingtorens halen ‘die van Berlaar’ hun fototoestel boven voor ‘springfoto’s’ en bij een stadspoort die lijkt thuis te horen in de Efteling leggen ze de uitbeelding van een sprookje vast op de gevoelige plaat.  Vooral die laatste opdracht leidt tot hilarische taferelen. Ook de leerkrachten en Lieve doen hun duit in het zakje. Zij kunnen zelfs onschuldige omstaanders motiveren om mee te werken aan het tafereel met Sneeuwwitje en de zeven dwergen. Als ze een prins nodig hebben, hoeven ze niet lang te zoeken naar een voorbijganger die die rol – heel even – op zich wil nemen. Deze sprookjesachtige foto’s volgen later...

De leerlingen voeren al die opdrachtjes niet gewoon uit, ze voegen er nog extra entertainment aan toe, ze zijn zelfs een attractie op zich met hun ukulele, mondharmonica en diabolo. Saan kan als geen ander diabolokunstjes uithalen! Binnen de kortste keren staat er een groepje toeschouwers rond hen.  Er wordt ook flink wat afgelachen. Vooral het lachje van Wout werkt aanstekelijk.

’s Middags kiezen de leerlingen zelf waar ze lunchen, ’s avonds dineren we samen. We hebben gereserveerd in een restaurant met een buffet. Op die manier kunnen ze zelf kiezen wat ze op hun bord krijgen. Nadien krijgen we als kers op de taart nog een dessertje van het huis.

Het weer is best aangenaam. Wolken en zon wisselen elkaar af en af en toe is er een windstootje.
Voor morgen hebben we onze wanten, muts en sjaal alvast klaargelegd, want ze voorspellen sneeuw in Bran...

Vandaag in Het Nieuwsblad...

We kregen leuk nieuws. Vandaag (donderdag) kunnen jullie ook over ons project lezen in  Het Nieuwsblad.
Voor wie meer wil lezen: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=QN3O3LC7

woensdag 28 maart 2012

28 maart - Van Berlaar naar Brasov

Lufthansa staakte dinsdag en donderdag, maar niet vandaag. Wij zijn gelukzakken. En het lukt ons zonder enige probleem om in te checken als undercovergroup. Maar goed ook, want anders hadden we heel wat geld moeten ophoesten, minstens 1500 euro! Om een of andere onbegrijpelijke reden is een ticket per persoon duurder als je in groep reist...

De sfeer zit er meteen goed in, ondanks het onchristelijk vroege uur dat we in Zaventem present zijn: half vijf!

De douanebeambten in Zaventem vinden ons duidelijk maar een verdacht gezelschap. Hoe verklaar je anders dat Wout gefouilleerd wordt?  Ze hebben het ook niet begrepen op de mondharmonica van Jade, het armbandje voor Aura van Laura, de verf van Justien en de geluidsboxen van Saan.

Lachsalvo’s klinken als Justien haar ‘Wat en hoe in het Roemeens” bovenhaalt. Daarin vinden we de vertaling van belangrijke zinnen als “Mijn vals gebit is gebroken. Kunt u het herstellen?” Of wat te denken van “Ik vind u lekker”?

De vluchten vallen prima mee. Lufthansa blijkt superstipt, we worden in de watten gelegd en krijgen niet enkel lekkere snacks en drankjes, we hebben ook opvallend veel beenruimte. We zijn na onze twee vluchten al fan van Lufthansa!

Het is prima vliegweer. Onder ons zien we niet het gebruikelijke pak wattenwolken, maar de reliëfkaart van de aardrijkskundeklas. We vliegen over Google earth. Ayna wijst verbaasd naar een “zieke berg”, een groot ondergesneeuwd exemplaar nog wel . Niet lang voor de landing zien we witte lijnen in het landschap verschijnen en plots zitten we midden in een pittige discussie: is het sneeuw, ja of neen?  “ja”, roepen Jade en Lotte in koor; ‘no way” vindt Saan.  Het wordt 1-O voor de dames. De fantasie van sommige leerlingen slaat wat op hol: koeien blijken auto’s en sommigen zien tussen de bomen beren en lynxen...

Om kwart over twaalf, precies op tijd, landen we in Boekarest Otopeni. Die naam klinkt mooi in het Roemeens, maar een tikkeltje belachelijk in het Italiaans. Google translator legt uit waarom.  We haasten ons om treintickets te kopen, maar er duikt een  probleempje op: het computersysteem ligt ‘plat’: er zijn dus geen treintickets te krijgen.  Drieëntwintig telefoontjes later kunnen we toch met twee minibusjes richting luchthavenstation vertrekken. Volgens het spoorboekje zijn we dan net te laat voor de trein en de volgende is er pas een uur later. Gelukkig voor ons volgen Roemeense treinen een heel eigen logica; 20 minuten later komt die eraan. Tijdens die eerste treinrit van de dag hebben we met onze groep een privécompartiment. Er hangt een heerlijk sfeertje in de trein. De leerlingen zingen uit volle borst. Het repertoire is erg uitgebreid: van stevige liedjes van de jeugbeweging tot vrome songs van de eerste communie.

We passeren langs het leven op het platteland en de voorsteden van de hoofdstad. De copulerende honden, zwaaiende zigeunerkinderen,  het zwerfvuil en de grauwe gebouwen passeren de revue. Het valt ons op dat vele Roemenen een muts dragen, ondanks de aangename temperatuur. We zien ook de sneeuw van Jade en  Lotte.

Na een lekker middagmaal in het hoofdstation van Boekarest nemen we de trein naar Brasov. We reizen comfortabel in zo’n trein die Harry Potter nam aan perron 9 ¾.  Jade en Lotte zorgen met hun mondharmonica en ukulele voor de ideale muzikale omlijsting. Zelfs hier in de trein doen bedelaars de ronde.

Het landschap evolueert van vlak en grauw naar groen en bergachtig. Er ligt hier ook nog heel wat sneeuw, toch is het zacht, zo’n 15 graden.

Veel vroeger dan gedacht arriveren we in Brasov.  Het hotel valt bij iedereen in de smaak; we hebben niet alleen ruime kamers, maar ook een keuken en een mooie eetruimte met ramen aan drie kanten.
Tessa, Ann en Lieve gaan nog snel shoppen voor het ontbijt en voor extra eten voor de grote eters die deze morgen al door al hun boterhammen heen waren....

Het was een superleuke dag, we hebben al veel gezien en gelachen!

Morgen bezoeken we het oude centrum van Brasov!

Ons avontuur in Gazet Van Antwerpen ...

Vandaag publiceert  Gazet van Antwerpen (editie Mechelen) een artikel over onze reis. Je kan het ook online raadplegen op www. gva.be. (http://www.gva.be/regio-mechelen/berlaar/leerlingen-gaan-lesgeven-in-roemenie.aspx)

vrijdag 23 maart 2012

In de krant...

Nog vijf nachtjes slapen ...

De Streekkrant publiceerde gisteren een foto van ons team en een kort artikel over ons avontuur in Roemenië. Als je het met eigen ogen wil zien, dan vind je hier de link: http://makr.roularta.be/3DI/DSDW/index.jsp?editie=149. Het artikel staat op pagina 10 links bovenaan.

donderdag 22 maart 2012

We zijn er klaar voor ...

Gisteren hadden we onze laatste voorbereidingssessie; we staan te trappelen om te vertrekken. De lesvoorbereidingen zijn klaar (de leerlingen zijn bijzonder creatief uit de hoek gekomen), die documenten zijn ook allemaal vertaald voor de directie en de onderwijsinspectie in Roemenië ... Graag een woord van dank aan Lieve van 'Nijlen voor Hodora' voor de supersnelle vertaalservice! Heel graag danken we ook alle gulle mensen die ons balpennen, kleurpotloden, usb-sticks, speelgoedauto's, papier en zoveel meer bezorgden voor de kinderen van Hodora! We voelen ons gesteund door velen, niet alleen materieel! Bedankt daarvoor!

zaterdag 17 maart 2012

Ons reisprogramma

Nog elf dagen ...


Hier is ons programma (inclusief de vluchtgegevens en de hotellinks).
Goed om weten: in Roemenië is het een uur later dan bij ons!


28/3
Vertrek vanuit Brussel naar Boekarest. 
·         Vertrek Zaventem: 6.40 uur / Aankomst München: 7.55 uur. (LH 2297)
·         Vertrek München: 9.20 uur / Aankomst Boekarest (Otopeni): 12.15 uur. (LH 1650)
Van daaruit gaan we met de bus naar het Gare Nord in Boekarest en verder met de trein naar Brasov.
Overnachten in Brasov. http://www.residenceambient.ro
29/3
Volledige dag bezoek aan Brasov.
Overnachten in Brasov. http://www.residenceambient.ro
30/3
Bezoek aan kasteel van Dracula in Bran. 's avonds eten we in Brasov.
Overnachten in Brasov. http://www.residenceambient.ro
31/3
Vertrek naar Boekarest met ochtendtrein. Bezoek aan Boekarest en paleis van Ceaucescu. 's Avonds gaan we naar een typisch Roemeens restaurant.
In Boekarest worden we rondgeleid door Adina en Mihai, twee Roemeense vrienden die ook vlot Engels spreken. Adina spreekt zelfs een mondje Nederlands.
1/4
Voormiddag: rustig ontbijten, inpakken en vertrek naar station. Treintrip naar Hodora.
·         Vertrek Boekarest: 11.00 uur / Aankomst Pascani: 16.49 uur  
·         Vertrek Pascani: 17.01 uur  / Aankomst Tirgu Frumos: 17.28 uur
Avondmaal in Hodora, kennismaking met enkele mensen van de school, ons slaapplekje inrichten, rustige avond.
Overnachten in Hodora.
2/4
Verblijf in Hodora: kennismaking met het dorp en de mensen, materiaal klaarzetten, lessen voorbereiden.
Overnachten in Hodora.
3/4
Verblijf in Hodora: lesgeven, winkelen en koken.
Overnachten in Hodora.
4/4
Verblijf in Hodora: lesgeven, pannenkoeken bakken voor de leerkrachten, winkelen en koken.
Overnachten in Hodora.
5/4
Verblijf in Hodora: lesgeven, winkelen en koken.
Overnachten in Hodora.
6/4
Vertrek naar Boekarest met ochtendtrein. 
·         Vertrek Tirgu Frumos: 7.53 uur / Aankomst Pascani: 8.32 uur
·         Vertrek Pascani: 09.06 uur / Aankomst Boekarest: 15.12 uur
Vlucht terug naar Brussel waar we 's avonds aankomen.
·         Vertrek Boekarest (Otopeni): 19.10 uur / Aankomst München: 20.15 uur. (LH 1655)
·         Vertrek München: 21.25 uur / Aankomst Zaventem: 22.45 uur (LH 2296)